شیوه درست

هیچ فردی برای خود کشی کردن قدم به کوهستان نمی گذارد.
هر یک از ما با هدف خاصی که کاملا هم محترم می باشد، رشته ای ورزشی را بر گزیده ایم که به نتایج حاصله اشراف کامل داریم.
و هر فردی دوست دارد که در کار خود پیشرفت کرده و به اهداف خود دست یابد و در این راه تلاشهایی را می کند.
گاهی تلاشها کم و گاهی هم به اندازه.
تلاشهایی که با زحمات فراوان بدست امده که نتایج خوبی هم در بر خواهد داشت.
ولی گاهی در زمانی نامناسب در جای نامناسبی قرار می گیریم که نتایج خوبی بدست نمی اید و با نقدی منصفانه بدور از هرگونه تخریب و یا کم ارزش قرار دادن کار افراد می توان در بهبود اوضاع کمک کرد، تا تجربه ها تجربه نشوند.
و اگر می توانیم راه کارهای عملی و یا تجارب خود را در اختیار عموم قرار دهیم.
همیشه چندین فکر بهتر از یک فکر می باشد.
ما در خاطرمان هست که در صعود های اولیه و پیشگامان همه و همه در قالب یک تیم عمل می کردند تا نهایتا یک یا دو نفر به قله صعود می کردند هموار کردن، راه برای دست یابی به یک هدف که شور و شوقش هم، نصیب همه خواهد شد.
و این فقط از عهده مردان و زنان بزرگ و بی ادعا برمی اید.
هر چند امروزه دیگر خبری از صعود های هیئتی نیست ولی معرفت، گذشت، ایثار، دلسوزی و همه خصلتهای نیک انسانی همانهایی هستند که از قبل هم بود و هر چه جلوتر پیش می رویم مسئولیتها هم سنگینتر می شود.
همیشه حرف زدن اسان و ایراد گرفتن از ان هم اسانتر است، چون هیچ هزینه ای در بر نخواهد داشت و از دور گفتن چه کن و چه نکن، اسان می نماید.
ولی وقتی وارد کار شدی معادله ها عوض خواهد شد و باید هزینه کنیم از وقت، انرژی، سرمایه و…در واقع این هزینه نیست، بلکه سرمایه گذاری می باشد و در درازمدت نتایج انرا خواهیم دید.
ما وقتی باتمام انصاف وعدل برنامه ای را نقد می کنیم، باز هیچ گاه نمیتوانیم ان موقعیت و ان شرایط را بخوبی درک کنیم و هرگز نمی توانیم خود را در ان جایگاه احساس کنیم، که در مورد تصمیم فرد بدرستی قضاوت کنیم، که دران لحظه و زمان خاص چه گذشته، قضاوت ما بر اساس پندار و تجارب خودمان می باشد.
و نمی توانیم ان موقعیت و ان لحظاتی را که فرد در ان قرار داشته را تداعی کنیم.
تنها کاری که می توانیم انجام دهیم “شیوه درست” را بگویم، دست گیر باشیم، راه کار ارائه دهیم و در امر اموزش تلاش کنیم.
دست این سیل مشتاق را بگیریم و راهنمایی کنیم….!