درود بر کوه و کوهنوردش,عاشق و معشوقش
داشتم به قله کوه فکر میکردم که این مطلب به ذهنم آمد
تا حالا شده به غرور یک قله فکر کنید
بله قله ها مغرورن چون :
در سردترین و گرمترینها بادهای شدید و همه ناملایمتیها پا بر جا مانده و میمانند
قله ها مغرورن چون استوارن و کم نیاوردن و نمیاورند.
به نظرم کوهنورد باید و باید از کوه الهام بگیرد چون عاشق است.
قله یک کوه یعنی اوج یک کوه,
اوج استواری یک کوه,
تاج سر یک کوه.
پس قله در اوج سکوتش آرامشش و تنهاییش حق دارد مغرور باشد
و من تو عاشق کوه و قله حتمأ باید از کوه و قله غرور را بیاموزیم
ولی نه غرور کاذب ,
نه غرور پر از منیت,
بلکه غروری برای خودمان در اوج افتادگی و به دور از هر منیتی
من تو همنوردم باید بیاموزیم غرور در مقابل تمام ناملایمتی ها و روزمرگی ها را.
یادبگیریم در کشاکشها و سرد گرمها و بادهای پر تلاطم زندگی محکم و مغرور بمانیم,
نشکنیم,
کم نیاوریم و امیدوار باشیم.
حتی در اوج تنهاییمان محکم استوار و امیدوار بمانیم
آری ما عاشق کوهیم و قله اش پس چه زیباست در کوهنوردی معارف این مکتب را پا به پای ,مدارک,افتخارات,ابزار وسایل و لباسهایمان جلو ببریم و فراموش نکنیم غرور قله پر از منش است و نه منیت …
