در پی فراخوان یک گروه کوهنوردی در تهران ، برای حضور پر تعداد در روز جمعه ۲۶ شهریور ۱۴۰۰ به مناسبت بزرگداشت هفتمین سالگرد روز_توچال ! بر آن شدم که این فراخوان را مورد بررسی قرار داده و آسیب‌های ناشی از آن را گوشزد کنم .
اصولاً بزرگداشت یعنی چه ؟ و برای چه اهدافی همایش‌های پرتعداد اینچنینی در کوهستان به فراخوان گذارده میشود !؟
میلیاردها سال است که زمین شکل کنونی خود را به دست آورده است و تغییراتی نیز در دوران گوناگون دیده و خواهد دید . این که آدمیان برای فلان قله ، یا دریا ، یا جنگلی بزرگداشت می‌گیرند چه اثری در کمک به ساختار میلیارد ساله آن خواهد گذاشت ؟ یا اگر این همایش برگزار نشود چه اتفاقاتی رخ خواهد داد ؟ لابد قله توچال دچار افسردگی حاد ناشی از بی توجهی شما میشود ؟
بی پرده می‌گویم ؛ که موضوع چیز دیگریست و تنها یک دلیل برای انجام این بـِدعَت های من درآوردی وجود دارد . آنهم خودنمایی کسانی که دچار توهم بزرگداشت و معانی درونی آن شده اند .! این که صدها نفر را به کوهستان فرا بخوانید تا بر فراز قله ای بایستند و برایش جشن تولد بگیرند مضحکه ای بیش نیست ، و آسیب‌های ناشی از این #لشگرکشی بسیار بیشتر از لبخند خیالی قله ای ست که بر فرازش می ایستید و شمع کیک تولدش را فوت می کنید .!
چنانچه بنر این فراخوان را دیده باشید ، حتی در طراحی متن « توچال قله عشق » به شکل ذیرکانه ای دو واژه “حال” و “عشق” برجستگی بیشتری نسبت به دو واژه “توچال” و ” قله ” دارند ! و همین نشانه های کوچک نیت برگزارکنندگان را برملا میکند .
خوب است که خودمان را گول نزنیم ، ما به دنبال چیستیم ؟ اگر روح بلند کوهستان نخواهد شد که شما برایش جشن بگیرید چه باید بکند ؟ دست بردارید از این #ابداعات_مخرب ، فراموش کرده اید که از کجا آمده‌اید و به کجا خواهید رفت !؟
شاید با خودتان بگویید نگارنده به دنبال چیست و چگونه است که با این رویه کوهنوردی به مخالفت برخاسته؟ پرسش من از برگزارکنندگان این هجوم سراسری این است که ؛ با برگزاری این همایش ، به دنبال چه اهدافی هستید و چه چیزهایی به دست می آورید ؟ چه چیزهایی از دست می‌رود ؟ و یا به قول خودتان روح بلند کوهستان راضی به این اعمال شما هست ؟
سود این ابداع شما تنها به جیب تله‌کابین می‌رود و خلاص . و این گمان پیش می آید که نکند با آنها قرارداد داشته اید !؟
فرسایش خاک ، تولید و انباشت زباله و بازمانده فضولات انسانی ، کمترین آسیبهائی ست که به کوهستان وارد میشود ، از کرونا نمیگویم که فورأ سینه تان را ستبر میکنید ؛ که #کوهنوردانکرونانمیگیرند !
در این میان عده‌ای که خود را متولی توچال می‌دانند بر بلندی می ایستند و باد در غبغب می‌اندازند که ؛ ما به تأسی از روح بلند کوهستان بر فراز قله می ایستیم و یاد توچال را گرامی می‌داریم . شما گفتید و ما هم باور کردیم آقایان .
و پرسشی دیگر ، #هیأتکوهنوردیتهران کجای این شعر بی قافیه جاخوش کرده است که جلوی این گروهها و باشگاهها را نمیگیرد .؟
پیش از این گفته اند که نقد باید راهکار هم ارائه کند ، این هم راهکار . چنانچه از همه علاقمندان به حضور در این همایش به اصطلاح روز توچال بخواهید که به جای حضور در این همایش ، هزینه های رفت و آمد ، خورد و خوراک و تله‌کابین را به شماره حساب یک موسسه خیریه شناخته شده واریز کنند ، میشود باقی الصالحات برای روح بلند کوهستان و این عمل ستوده و شایسته بی گمان نامتان را بر بلندای معرفت خواهد درخشاند .
کاش توچال زبان داشت و از خودش دفاع می‌کرد ، که اگر می‌داشت اولین کلامی که می‌گفت این بیت از سعدی بود .
امیدوار بود آدمی به خیر کسان
مرا به خیر تو امید نیست ، شر مرسان
