گروه استفاده کننده از باتون، درد ماهیچه بسیار کمتری داشتند. این گروه، توان از دست رفته کمتر و بهبودی سریعتر بلافاصله پس از کوه پیمایی نسبت به گروه دیگر داشتند. دردی که توسط خود افراد ارزیابی شد در ۲۴ ساعت، در هر گروه بالا رفت اما در گروه باتون‌دار هم در این زمان و هم در ۴۸ ساعت به طور قابل توجهی پایین بود. به علاوه، سطوح آنزیم کراتین کیناز (که نشان دهنده آسیب عضله است) در زمان ۲۴ ساعت در گروه بدون باتون بسیار بیشتر بود؛ در حالی‌که سطوح آنزیم گروه باتون‌دار نزدیک به سطوح قبل از راهپیمایی بود. این امر نشان می‌دهد که آسیب ماهیچه‌ای که داشتند قابل اغماض بود.
تولید کنندگان باتون اظهار داشته‌اند:
باتون‌ها می‌توانند نیروهای وارد بر مفاصل پایین بدن را تا ۲۵ درصد کاهش دهند. اما، تحقیق موجود محدود به آزمایشگاه یا مکان‌های بیرون غیر کوهستانی، نظیر پیست‌های دومیدانی بوده است و تنها بر بررسی‌های بیومکانیکی در زمینه فشار بر مچ پا، زانو و مفصل ران متمرکز بوده است. این اولین مطالعه مستند در مورد تاثیر باتون‌ها در محیط‌هایی است که این وسیله برای آن طراحی شده‌اند.
دکتر گلین هواتسن، مسئول انجام مطالعه می گوید:” نتایج، مدرک قوی را ارائه می‌کنند که باتون‌ها دامنه آسیب ماهیچه را، در طی کوه‌پیمایی یک روزه، تقریبا تا نقطه محو کامل کاهش می‌دهند.
جلوگیری از آسیب وارد بر عضله احتمالا انگیزه (فرد) را بهبود می‌بخشد و بدین خاطر باعث می‌شود افراد به مدت طولانی‌تری از فواید ورزش بهره برند. احتمالا مزیت مهمتر آن است که فواید توام استفاده از باتون در کاهش فشار به قسمت‌های پایین بدن، افزایش ثبات و کاهش آسیب ماهیچه می‌تواند به اجتناب از آسیب در روزهای بعد از راهپیمایی هم کمک کند.
اغلب افت زمان واکنش و حس وضعیت، همراه با عضله‌های آسیب دیده است که سبب افتادن و لغزیدن می‌شود که می تواند منجر به آسیب بیشتر در زمین کوهستانی یا ناهموار شود. این یافته‌ها به طور خاص کاربرد قوی برای ورزشکارانی دارد که می‌خواهند فعالیت چند روزه در زمین‌های کوهستانی انجام دهند.
