به گزارش پایگاه خبری بام نیوز،همانطور که اشاره شد، افراد و یا جمع کوهنوردان معمولاً پس از طی یک دوره فعالیت ممتد و طولانی به فکر صعود زمستانی می‌افتند. از یکسو انتخاب قله در شرایط اولیه بسیار مهم است و از سوی دیگر، تنوع ارتفاعات در ایران نکته‌ای است که نیاز به بررسی‌های بیشتری دارد.
به طور معمول ارتفاعات زیر ۲۰۰۰ متر در ایران مشکلات زیادی برای صعود ندارند. شبیه همین وضعیت تا حدود ارتفاع ۳۰۰۰ متر نیز تقریباً حفظ می‌گردد. اگرچه قلل زیر خط ۳۰۰۰ متر غالباً صخره‌ای هستند و از این نظر صعود به آنها در زمستان با دشواری‌هایی روبرو است، اما وجود حدود ۱۵ هزار قله بالای ۳۰۰۰ متر در ایران، انگیزه صعود به قلل زیر این خط را از گروه‌های صعودکننده خواهد گرفت.
بنابراین کوهنوردان به نوبه خود به این خط ارتفاع عادت کرده و برای آن برنامه‌ریزی می‌نمایند. شرایط صعود زمستانی در همه جای دنیا تقریباً مشابه هم است. مثلاً صعود به قلل زیرخط ۶۰۰۰ متر در بیشتر موارد دشوار است. این قلل غالباً صعود نشده باقی مانده‌اند. ۷۰۰۰ متری‌ها، یکی پس از دیگری فتح شده‌اند و تاکنون تعداد نسبتاً کمی از برج‌های ۷۰۰۰ متری و قلل فرعی آن صعود نشده هستند.
انتخاب قله برای صعود زمستانی از آن روی مهم است که طول مسیر و ارتفاع بیشتر باعث افزایش تدارکات و افزایش تجهیزات کوهنوردی می‌شود. از صعود انفرادی به ارتفاعات که بگذریم برای صعود زمستانی به قله ۳۵۰۰ متری در ایران (به جز مواردی که این اتفاقات در قلب مجموعه قلل قرار داشته باشند) به طور کلی یک برنامه حداکثر دو تا سه روزه باید طرح‌ریزی شود.
در صعودهای دو تا سه روزه به دلیل سرعت صعود، نزدیکی قله به کمپ اول و یا آبادی و باقی نماندن وسایل و امکانات در روزهای متوالی در کوه از عهده اجرای برنامه به خوبی بر خواهید آمد. اما برای صعود به قلل بالای خط ۴۰۰۰ متر در ایران به طور کلی مشکلات مهمی وجود دارد که برخی از آنان عبارتند از:
عمقی بودن ۴۰۰۰ متری‌ها در قلب مجموعه قلل به طوری که غالباً می‌باید دو تا سه روز مسیری را طی کرد تا به کمپ ۲ و یا ۳ آن قله رسید و در این حال وسایل کوهنوردی می‌باید به طور مرتب، تر و خشک شده و آماده برای کارایی بهتر شوند.
هوای نامساعد جوی یکی دیگر از مشکلات صعودهای ۴۰۰۰ متری‌ها به شمار می‌رود. شدت وزش باد در ارتفاعات بالای ۴۵۰۰ متر افزایش چشمگیری می‌یابد. در برخی از نقاط مهم و مشهور ایران همچون دماوند، علم کوه و سبلان این مشکل شدیدتر است.
قلل بالای ۴۰۰۰ متر همچون ۳۰۰۰ متری‌ها در معرض خطر ریزش بهمن قرار دارند.
مسیرها می‌بایست در فصول گرم سال شناسایی شوند و معمولا بهتر است تدارکات موردنیاز در فصل‌های گرم قبلاً به کوهستان حمل گردد. بنابراین انتخاب درجه سختی ارتفاعات عنوان یکی از عوامل موثر در صعود کوهنوردان قرار دارد.
همیشه برفراز باشید
