در فرهنگ لغت فارسی همنورد به معنای دو یا چند نفر که با هم مسیری را طی کنند آمده است و همین طور همسفر ولی در ادبیات کوهنوردی ، همنورد بسیار فراتر از این معناست و مفهوم عمیق تری دارد و به توصیف دکتر میر جلال الدین کزازی نزدیکتر است که می نویسد: همنورد به معنای همراه و هم پوی است.
واژه ی همراهی ، به بودن افراد در تمام شرایط اشاره دارد.
همنورد کسی است که فراز و نشیب های مسیر کوهستان را در کنارت در می نوردد. فارغ از این که جنسیتش چیست و جنسیتت چیست در مواقع نیاز به یاری تو می آید . وقتی خطری تو را تهدید می کند گویی زندگی عزیزترین عزیزانش تهدید شده ، به هر شکل که بتواند سعی می کند خطر را از تو دور کند.
در سطح فنی بالاتر از او باشی یا پایینتر برایش تفاوتی نمی کند او برایت احترام قائل است .در طول مسیر ، آموخته هایش را بدون چشمداشت به تو می آموزد. ویژگی بسیار بارز همنورد ، امن بودن اوست . خیالت از جانب او راحت است و می دانی آسیبی از جانب او متوجه تو نیست .
این جا یک سوال پیش می آید : آیا هر کسی که در مسیر پیمایش کوه با دیگری طی مسیر می کند همنورد است ؟ طبیعتاَ خیر . همان گونه که هر کسی که به کوه می رود کوهنورد نیست . کوهنورد بودن شرط همنورد بودن است . می پرسید کوهنورد کیست؟ کوهنورد کسی است که به اصول و فنون اولیه ی کوهنوردی از جمله کوهپیمایی ، سنگنوردی ، پیمایش در برف و یخ ، استفاده از ابزار فنی و کمکهای اولیه مسلط باشد و مهارتهای روانشناختی همچون مدیریت هیجان و منش کوهنوردی داشته باشد .
پس برای همنورد بودن ابتدا باید بیاموزیم . در محضر مربیان و اساتید کوهنوردی زانو بزنیم و تلمذ کنیم که اگر غیر از این باشد تبدیل می شویم به یک بمب ساعتی که ای بسا عنوان کوهنورد و همنورد را نیز به یدک می کشیم و کوچکترین تبعات این عنوان نابجا، آسیب زدن به وجهه ی کوهنوردان و همنوردان راستین است .
به خودمان و همراهانمان در کوهستان توجه کنیم و ببینیم آیا این ویژگی ها را داریم یا نه ؟ آیا در مسیر همنورد بودن هستیم یا نه؟
همنورد بودن اعتبار کوهنوردی است معتبر باشیم .
رحیمه سعیدی عضو هیئت علمی
