ای که پیش ازمن به کوهستان زدی.
همچو بلبل نغمه بر بستان زدی.
پیش ازآن که من بیایم بوده ای.
راه پر پیچ وخمش پیموده ای.
دست وپایت بیش وکم بشکسته است.
همنوردت دست وپایت بسته است.
باد وطــــــــــــــوفانهای بیحد دیده ای.
از ملامت ها چو من رنجیده ای.
خوانده مجنونت بسی دیوانگان.
کو کنار من تو هم ایمن بمان.
راحتی راپیشه کن در خانه ات.
تا نخواند هرکسی دیوانه ات.
کیسه خواب توزجنس پنبه بود.
قسمتی از آن زهرسو کنده بود.
کوله ات رنگی نمانده در برش.
گشته گویا لحظه های آخرش.
کفش توگاهی کتانی بوده است.
کی دوپوش آنچنانی بوده است.
لیکن ازخودهم بگویم من کمی.
درکلامی مختــــــصر یا در دمی.
کوله من ضدآب است و دما.
درامان ازآنم ازدست و دوپا.
راه خودگم کی کنم درپیچ وخم.
بسته ابزاری به دستم بیش وکم.
راه من را می نمایاند به من.
تا نگردم خسته درچین وشکن.
با دوپوشـــــــم میروم بر قله ها.
بردودوشم بسته ام من کوله را.
هرچه دارم لیکن ازنسل شماست.
آرزویم دیدن و وصـــــــــل شماست.
از تو می دانم هرآنچه کرده ام.
مشق خود رابرتو من آورده ام.
تاکه برگیری غلط ها را زمن.
تا بیابم رتــــــــبه ای در انجمن.
هرچه می دانی بگو برمن ولی.
گرچه من خامم توهمچون منقلی.
پخته باید من شوم در محضرت.
ار چه کوهستان بؤدچون دفترت.
ای که اســـــــــتاد منی درسم بده.
کفشی وپـــــــیراهنی دستم بده.
تاکه من اهدا کنم بر نسل بعد.
چون که آن هم انتظارم می کشد.
من امانت دارنسل بعدی ام.
راوی رسم ورسوم مردی ام.
کسوتت پیش ازمن ومابوده است.
جای تو در کوه وصحرابوده است.
منزلت داری ز ما بر دیگران.
همچو سرداری به جولا بی گمان.
