سپاس خداوندی را که کوه ها را میخ های زمین و مایه استواری آن قرار داد…
آن بیست و چهار نفر …
صبح بیست و دومین روز از پنجمین برج سال ۹۴ قرار یاران سلام همنورد مثل اغلب برنامه ها میدان فردوسی است …
که یکی کوه بود پیش مرد جوان برانگیخت آن باره را پهلوان
البته هفت نفر از آن بیست و چهار نفر خانم جوان بودند … J
انتخاب برنامه این هفته سلام همنورد خلنو سومین قله سربرافراشته البرز مرکزی پس از دماوند و علم کوه با ارتفاع ۴۳۷۵ متر … به قصد آمادگی دماوند بود.
خلنو از جنوب به شمشک و رودبار قصران …از شمال به رودخانه وارنگرود …از شرق به دشت لار و از غرب به وسیله خط الراس هرزه کوه به دره رودخانه کرج متصل است …سرچشمه اصلی رودخانه وارنگرود و مادر دریاچه کرج …
دوستان ده صبح از فردوسی حرکت کرده بودند و ده و چهل دقیقه در مسیر به گروه پیوستم و خداروشکر بعد من همنوردی بود که برسد و مفتخر به عنوان آخرین همنورد شود و بعد هم همه مان را بستنی میهمان کند …
تقریبا یک ساعتی در راه بودیم تا روستای زیبای لالان یا همان لالون …
قدیمی ترها معتقدند روستا را لاله گون نام بوده است برای گلهای فراوان و پوشش گیاهی وجدآوری که دارد و به مرور در بیان عامه شده است لالون …
در مسیر فشم دو بانوی کوهنورد به جمعمان پیوستند و حالا حقیقتا شدیم بیست و چهار نفر …
لالون: ساعت ۱۲:۴۵ – ارتفاع ۲۴۰۰ – حرکت
درهوایی صاف آفتاب تقریبا به میانه آسمان رسیده بود که از میدان مرکزی لالون به خط شدیم و به آرامی مسیر صعود در پیش گرفتیم … عبور از کوچه های روستا و بعد هم از کنار باغ های پر طراوت و سرسبز، شادی آغاز برنامه فرح بخش مان را دوچندان می کرد …
کمتر از یکساعت در راه بودیم که سوالمان درباره چرا دمپایی ابری ؟؟ با دیدن مسیر عبور از رودخانه به پاسخ رسید … که البته خوشبختانه تخته چوبی در نقش پل البته نه خیلی مطمئن از خیس شدن بی نیازمان کرد … کمی جلوتر استراحت و ادامه مسیر تا چشمه تلخ آب …
چشمه تلخآب: ساعت ۱۵:۳۰ – ارتفاع ۳۰۶۰ – مسافت طی شده ۵ کیلومتر – توقف ۲ ساعته
عبادتمان را با جماعت بجای آوردیم و … ناهاری که رمقی دوباره به جانمان بخشید …
تجربه دیدن سه چشمه با طعم و رنگ و حتما خواص متفاوت را پیش از این نچشیده بودم … یکی با طعمی تلخ و گازدار و زمینه ای مسی رنگ دیگری با طعمی ترش و سومی پس از دو طعم غیر معمول شیرین کاممان کردند …
زیبایی آنجا دوچندان می شد که دو چشمه کنار هم به آرامی قدم میزدند و در ادامه مسیرشان یکی می شدند و این تمایز رنگ در ابتدای مسیرشان شده بود خط الراس مجازی دو مسیل …
آبشار لالون: ساعت ۱۸:۳۰ – ارتفاع ۳۳۴۰ – مسافت طی شده ۷ کیلومتر – برقراری کمپ
به غروب نزدیک می شدیم که از صخره های نه چندان سخت دامنه گذشتیم و رسیدیم به آبشار خلنو … و کم کم بار اقامت چیدیم و برای شب مانی مستقر شدیم… ستایش و عبادت شامگاه بجای آوردیم و مختصر شامی و …
تلذذ در جاذبه ی بی بدیل دریای بیکران آسمان شب … و انصافا چه خوب درس پس می دادند همنوردان علاقه مند … به راحتی جدی (ستاره قطبی ) و صورت های خرس بزرگ و کوچک و عقرب را یافتند و نمره تمام گرفتند … و خداوند را شکر از این همه نشانه …
شیطنت های کلاس کوچکمان در شیب آبشار و تاریکی شب ، سوالهای گاهی تخصصی و دقیق دوستان و کمردرد سرپرست و نورهای گاه بی گاه گروهی که دیر رسیده بودند و حالا در تاریکی شب بدنبال اقامت بودند هم شد جز فراموش نشدنی خاطراتم از صعود خلنو …
آرام گرفتیم اگرچه خیلی زود خوابمان نبرد اما آرام گرفتیم آرام … چند دقیقه ای از گرم شدن چشمم نگذشته بود که صدای خش خش چادر توجهم را به بالای سرم معطوف کرد …خیلی طول نکشید تا یقین کنم یکی از سگهای گله ای که در مسیر دیده بودیم دقیقا چسبیده به چادرمان در حال استراحت است و بیادماندنی تر اینکه تقریبا خواب بودیم که سرود گروهی شان (سگ های گله ) بیدارمان کرد …خدا را شکر فقط صدایشان را می شنیدیم و از دیده شان محروم بودیم …
روز دوم: ساعت حرکت ۶:۳۰
خوشه پروین و ثور و …لذتهای نا تمام معجزه شب پیش از طلوع فجر جانی دوباره ام بخشید …صبحانه ای مختصر و راهی شدیم … برخی از گروهها برای کار فنی از مسیر تیغه ژاندارک راهی قله می شوند جاذبه ای که حتما اگر خدا بخواهد روزی تجربه اش خواهم کرد اما ما بیست و چهار نفر از کاسه خلنو به قله کوچک و در نهایت به بلندی خلنو صعود کردیم …
مسیر را از بالای محل استقرار چادرها در امتداد رودخانه ادامه دادیم و پس از عبور از کنار آن به سمت شیب یال سمت راست ارتفاع زیاد کردیم تا به گردنه ورزآب رسیدیم …
گردنه ورزآب: ساعت ۸:۴۵ – ارتفاع ۳۹۶۰ – مسافت ۸ کیلومتر – توقف یک ربع
جایی هم ارتفاع با قله توچال که قلل منطقه تمام قد در مقابلمان ایستاده بودند … قله برج و مسیر تیغه های ژاندارک که از سمت چپ گردنه با سوار شدن بر یال جدا می شد و ما در مسیر دیگر به میانه دامنه و کنار دشت اسب چال بده بستانی داشتیم تا از کمربر این قلل برای قله مقصد به اوج بازگردیم …
عظمت ظهور کوهی از دور دستِ باختر در این تکه از مسیر انرژی بخش ما بود و آن مقصد هفته آینده ما دماوند است که گروه خود را برای دیدار نزدیکش آماده میکرد تا ظرفیت حضور در محضرش حاصل شود … … …
سرپرست همیشه همراه گروه چند متر و دقیقه ای مانده به قله فرصت استراحت دادند و برای تشویق و شاید هم افزون شدن هیجان صعود تکرار می کردند تا حالا قله برایمان ناز و دلبری می کرد حالا ما برای او … که یکی از همنوردان مزاح کردند که می خواهید حسابی ناز کنیم و صعود نکینم و از همین جا برگردیم… J
قله خلنو: ساعت ۱۱:۳۰ – ارتفاع ۴۳۷۵ – توقف نیم ساعته – کل مسافت طی شده ۱۱ کیلومتر
سایه های کوتاه و مایل به غربمان بدون ساعت هم نزدیکی ظهر را گواهی میدادند که به قله رسیدیم و یادمان مرحوم ابراهیم شیخی به یادمان آورد قداست بی بدیل و اوج سربلندی یک کوه را …. آنجا که باور داریم به خدا نزدیکتریم …
آنجا که دیگر یادآوری کوتاهی مسیر و نزدیکی مقصد دلیل نمی خواهد و … زمزمه آرام و بی ریای دعای سلامتی مردی که امید همه تاریخ است برای پایان دادن به طومار ظلم و جور …
خیلی توقف نکردیم همان توقف کوتاه هم به ثبت تصویر این لحظه های فراموش نشدنی در تعداد زیاد گوشی های دوستان همنورد گذشت … شبیه پرتره نگاری بود مکث های طولانی و پلک نزدن هایمان در ثبت یک لحظه برای بیش از پنج دوربین همراه ….
در هر جبهه از این قله که عنوان بلندترین قله البرز مرکزی را با خود دارد نگاه بیندازیم قلل متعدد و معروفی از البرز همچون قله بی همتای دماوند در شرق و دومین کوه بلند علم کوه در غرب و آزاد کوه رغیب نزدیک خلنو در شمال و سایر کوه های رودبار قصران همچون سرکچال ها کلون بستک و جانستون و … در اطراف جلوه گر برگ های دفترچه خاطرات گروه است.
بازگشت: ساعت ۱۲
در مسیر برگشت چند گروه شده بودیم و قرار بعدیمان آبشار محل اقامت چادر ها …
در بیشتر این بخش مسیر که شیب هم تند بود و سنگلاخ پا می گذاشتم جا پای سرقدم با تجربه تر و در تمام مسیر به این فکر میکردم که عجیب نیست شیعه را چنین تصویر کرده اند رهرویی که پا جا پای امامش میگذارد دقیقا جا پای او نه حتی اندکی به راست و چپ … نه اندکی جلوتر و نه اندکی دورتر …که اگر چنین شود سقوط حتمی است…
چه مصداق بی نظیریست این رهرویی برای شیعه گیمان … بازهم خدایا شکر تورا برای امامانی که بی دریغ هادیمان شدند برای رسیدن … استراحتی مختصر و بازگشت و ثبت خاطره صعودی دیگر …
کمپ چادرها: ساعت ۱۵ – توقف ۲ ساعته
غروب بود که همنوردان در روستا یکی یکی از راه رسیدن و سوار برمرکب تیزپایمان از مسیر جاده زایگان به فشم و برای گریز از ترافیک بازگشت جمعه به سمت امامه و لواسان راه خانه در پیش گرفتیم … و نمیشود گذشت از جاده نوردی شبانه مان در پیچ و خم مسیر بازگشت که مرکب راهوارمان با بی زبانی و بوی شدید لنت گفت که توان وزنمان را در سرپایینی جاده ندارد و پیاده روی شبانه در جاده راحت آباد به بوجان خاطره ای که شاید هرگز تکرار نشود …
آغاز و پایان از آن خداوند است …
نگارنده گزارش: سرکار خانم کریمی
تصاوبر برنامه
روستای لالون
عبور از کنار باغ ها
عبور از رودخانه
ورود به تنگه لالون
مسیر هموار و کم فراز و نشیب روز اول
چشمه تلخآب
جماعت همنوردان
حلقه معارفه دوستان جدید
استقرار چادرها
نجوم
صعود روز دوم
دور شدن از کمپ
دسته جمعی گردنه ورزآب با نمای تیغه های ژاندارک
دماوند
شیب قبل از اوج
گروه برفراز قله خلنو
نماد ها: پرچم، یادمان، سنگ چین، دماوند
برف چال پایین تر از آبشار لالون
گروه اطراف چشمه تلخآب
رودهای فراوان منطقه
