از ته دل هیچ اعتقادی به مناسبتهای اینچنینی ندارم . اگر انسان و انسانیت در جایگاه خودش باشد و هر فرد بر پایۂ درونمایۂ آفرینشش مورد احترام قرار بگیرد ، و تنها بخاطر شایستگی و توانمندی ش مورد داوری قرار بگیرد ، دیگر نیازی به این مناسبتها نیست .
از نگاه من ، انسان در دو گونۂ زن و مرد آفریده شده ، و هر دو به هم نیازمند ، و هیچکدام بر دیگری برتری ندارد .
کاش برای روزهای سال فقط یک نامگذاری انجام میشد ، و هر روز ، بزرگداشت انسانیت و شرف بود .
چیزی که این روزها در میان مناسبتهای دینی و مذهبی ، ملّیتی ، سیاسی ، اجتماعی و…. به فراموشی سپرده شده ، و عناوین بکار رفته جز رفتاری فرمالیته و نمایشی در یک چرخۂ ناموزون نیست .
اگر روز جهانی زن است ، بروید به زنان بد سرپرست ، و سرپرست خانواده برسید ، و زنانی را تکریم کنید که بخاطر آبرویشان نیمه های شب ، تا کمر در باکس های زباله ، برای لقمه ای نان فرو میروند.
اگر روز دختر است ، زمینه فعالیتهای اجتماعی برابر با مردان ، و مزایای برابر را برایشان فراهم کنید .
اگر روز مرد است ، یک جفت جوراب و لباس زیر ، راهی برای تکریمش نیست !حقوقش را به میزان نیازش بپردازید .
اگر روز جوان است ، بروید و خودتان را استنطاق کنید که این همه جوان بیکار در جامعه چه میکنند ؟
دست بردارید از سرگرم کردن مردم .! مردمی که مقام انسانی شان را با بی درایتی سیاستمداران بی مایه ، از دست داده اند ، و برای امرار معاش بسیاری از شکوه و جلال انسانی خویش را مورد یورش افرادی میبینند ، که هر روز در ژستی انساندوستانه ، برای نامگذاری روزهای هفته ، از هم سبقت میگیرند .
برای مردمی که برای خرید مایحتاج زندگی شان ، پس از چهل سال گنده گوئی آقایان ، هنوز در صفهای طولانی اند ، بزرگداشت شکست بگیرید بهتر است .
حسینیه کردن کاخ سفید پیشکش تان .