عوامل بازدارنده زنان در کوهنوردی

نفیسه طاهری در یادداشتی که برای پایگاه خبری بام ارسال کرد اظهار داشت: كوه‌نوردی در ذهنیت عوام ورزشی پر ریسک ومخاطره آمیز است، این ذهنیت موجب بدبینی بعضی از خانواده‌ها به این ورزش شده است.
عوام معمولا زنان را سرزنش می‌كنند كه چرا خود را به خطر می‌اندازند . از دیگر سو متاسفانه قشر خاصی از جامعه مرد كوهنورد را سمبل پایداری و مقاومت می‌داند و زن كوهنورد را لجام گسیخته و بی بند و بار و به دور از مناسبات خانوادگی می نگرد.
متاسفانه هنوز نگرش‌های مردسالارانه در کشور ما باعث می شود كه عده ای فکر کنند که زن ضعیف و موجودی کم توان می باشد
اما پرسش این است: آیا زنان نیازمند سلامت جسمانی و روانی، رسیدن به علایق و خواسته‌های خود نیستند؟
زنان كوهنورد بارها توسط خانواده، اطرافیان و جامعه مورد سرزنش واقع می‌شوند و گاهی حتی طرد هم می‌شوند و این از فقر فرهنگی نشات می گیرد.
آیا تا به حال كسی شنیده است كه زنان به علت قوای جسمی خود مجبورند تا بتوانند هم‌پای آنان باشند وهیچ‌گاه اعلام نارضایتی نمی كنند. آیا تا به حال كسی توجه به زنانی كه با تمام این مشكلات به كوه‌نوردی می پردازد كرده است؟
بیشتر افراد سعی کرده اند كه آنان را نفی و یا كار‌ آنان را كم ارزش ودر مواردی نادر هم پای مردان نشان دهند. تا مادامی كه به كوه‌نوردی كردن ورزش وجود داشته باشد و در پس كوه‌نوردی ذهنیتی مردانه خفته باشد، هیچ كمكی به رشد كیفی كوه‌نوردی بانوان نكرده‌ایم. البته این عوامل در شهرستا‌ن‌ها باید برای صعودهای خود، حتی یک روزه، ساعت‌ها و روزها پاسخ‌گوی خانواده و اطرافیان باشند و در جامعه هم گاهی مورد تمسخر و در بسیاری از موارد طعنه‌ها و نیش های مردم باشند و اعتراضی نکنند.
افسوس كه جامعه سنت گرای امروزی با افكاری بیشترا راكد مانع از حركت آنان می شود. محدودیت های اجتماعی آنان را از اموری باز می دارد كه علایق آنان را تشكیل می دهد.