۱.فشار اکسیژن به دلیل کاهش فشار هوا و ثابت ماندن درصد اکسیژن آن کمتر از فشار اکسیژن در سطح دریا است. برای مثال در ارتفاع ۵۵۰۰ متری فشار هوا و اکسیژن تا ۵۰٪ کاهش می‌یابد این امر باعث کاهش میزان اکسیژن دریافتی بدن و درصد اشباع اکسیژن شریانی می‌شود.
۲٫ دمای محیط به ازای هر ۱۰۰۰ متر افزایش ارتفاع، ۵/۶ درجه کاهش می‌یابد.
۳٫ میزان اشعه ماورای بنفش به دلیل تراکم ابرها و آلودگی بیشتر است (هر ۳۰۰ متر ۴٪) بنابراین احتمال ایجاد التهاب قرنیه ناشی از آفتاب‌سوختگی نیز افزایش می‌یابد.
۴٫ جاذبه زمین کاهش می‌یابد.
۵٫ مقاومت هوا کاهش می‌یابد.
۶٫ افزایش خشکی هوا خطر ایجاد کاهش میزان آب بدن را افزایش میدهد.
