به گزارش پایگاه خبری بام نیوز ، بهمن چگونه در كوهستان شكل ميگیرد؟ در چه مناطقي از كوهها، بهمن سقوط ميكند؟ وزن بهمن و سرعت حركت آن به چه ميزان است و بالاخره چگونه ميتوان خود را از مسير حركت بهمن رهانيد و از مهلكه نجات يافت؟ در چه جاهايي خطر بهمن وجود دارد؟
۱- شيب، يكي از عوامل بسيار مهم در سقوط بهمن است. روي شيبهاي خيلي تند (بيشتر از ۵۰ درجه) چون برف قبل از انباشته شدن به طور طبيعي به پايين سرازير ميشود، خطر سقوط بهمن معمولاً زياد نيست. روي شيبهاي خيلي ملايم (كمتر از ۲۵ درجه) نيز خطر بهمن معمولاً زياد نيست. تحقيقات بهمنشناسان فرانسوي نشان ميدهد كه بهمنهاي تختهاي، عمدتاً روي شيبهاي ۳۰ تا ۴۵ درجه است و بيشترين بهمنها از روي شيبهاي ۳۵ تا ۴۰ درجه سقوط كرده است. كوهنوردان و اسكيبازان امريكايي اهميت فوقالعادهاي براي عامل شيب قائل هستند. هر كوهنورد يا اسكيباز كوه، هميشه يك شيبسنج كوچك در جيب دارد تا با آن ميزان خطر ريزش بهمن را برآورد كند.
۲- با تند شدن شيب، ثبات لايه فوقاني برف كاهش يافته و خطر بهمن افزايش مييابد.
۳- پوشش زمين. پوشش طبيعي خاك كه ارتباط بين مانتو برفي (توده برف) و خاك را برقرار ميكند نيز البته نه به اندازه شيب، مهم است. زمينهاي صاف و صيقلي و يا بدون ستي و بلندي و شيبهايي كه داراي بوتههاي كوچك يا چمنزار و علف هستند، بهمنخيز است. به عكس، شبهاي پر سنگلاخ و به ويژه با تختهسنگهاي بزرگ و يا درخت و درختچه و يا بوتههاي بزرگ، مثل گون- معمولاً برف را به خوبي نگه ميدارند. يكنواختي شيب بسيار خطرناك است. به همين خاطر معمولاً با خاكبرداري، اين شيبها را پلهپله ميكنند.