ساعت ۶.۳۰ صبح پنجشنبه از روستای گزانه حرکت کردیم خوشبختانه اینبار از مه خبری نبود دسترسی به گزانه از کیلومتر ۸۰ جاده هراز به آمل در سمت چپ جاده هراز وارد جاده ابگرم به رینه شده و کمی جلوتر در سمت راست جاده آبگرم با سرازیری وارد گزانه میشویم مردم این روستا هم با کوهنوردها فعلا روی خوش دارند البته اگر خودمان خرابش نکنیم.
ابتدای مسیر سرویس بهداشتی هم قابل استفاده است کمی بالاتر داخل کوچه سمت راست شده و با عبور از کنار باغها توسط پاکوب به کف رودخانه تلخ رود میرسیم حجم اب کم است و گل آلود که از دل دره مخوف یخار سرازیر میشود و در اخر به رودخانه هراز میپیوندد
از روی تکه چوبی رود را گذر میکنیم و بقیه مسیر در سمت راست رود توسط پاکوب بالا میرود چندین تابلو راهنما در مسیر وجود دارد در ارتفاع ۲۲۰۰ لوله اب و حوض سیمانی و چند درخت تشکیل محوطه باصفایی میدهند که با بافت کوه خشک دماوند کاملا غریب است و دسترنج اهالی روستاست که اب چشمه را از قسمتی دیگر با لوله اینجا اوردند این مسیر با تمام مسیرهای دماوند متفاوت است و فعلا اثری از گوگرد و گرد و خاک و زباله و خوشبختانه ازدحام کوهنورد دیده نمیشود بعد از صرف صبحانه به مسیر ادامه دادیم منطقه بسیار بکر است و پاکوب گاهی محو میشود و نیاز به اشراف کافی و ترجیحا تِرک مسیر داریم در ارتفاع ۲۷۵۰ به چشمه استله سر میرسیم و باید ظروف اب را پر کنیم اینجا گوسفند سرا دارد و به تمیزی چشمه قبلی نیست شیب پاکوب تندتر میشود سمت راست ما یالی هست که در انتها به تخت فریدون میرسد و دید بسیار خوبی به دره مخوف یخار دارد و به موازات آن از یالی دیگر بالا میرویم
از چند نقطه میتوان سوار این یال شد ادامه پاکوب بسمت چپ میرود و با مسیری شیبدار و گاه شن متحرک از زیر قله صخره ای منار با کمی تراورس عبور و روی یال و قله منار میرسد و سال قبل همین مسیر را در مه مطلق و از روی تِرک صعود کردیم اینبار بعد از چشمه دوم در مسیر با دیدن خط الراس تیغه ای در بالای سر هوس افتادیم بجای مسیر پاکوب و البته شن اسکی معمول،یال را بصورت کاملتر طی کنیم یعنی مسیری مستقیم به بالا با شیبی تند و گاه ریزشی شدید که گاه سنگهای یک متری هم از زیر پا حرکت میکردند و در اخر با چالش دست بسنگی مواجه شدیم با گیره هایی که بظاهر محکم بوده ولی در یک لحظه خرد میشدند و شکافهایی که برای عبور انتخاب میکردیم ولی بخاطر کوله های سنگین عبور ایمن نبود و مجبور به شناسایی معبری دیگر میشدیم و خستگی جسمی و فکری را بر ما مستولی کردند با دشواری روی یال رسیدیم بارشهای لحظه ای موجب نگرانی دوستان شد ولی مطمعن بودم که موقتی هستند.روی تیغه ها چالش خاصی ندارد و مسیر پاکوب میشود ولی چند فراز و فرود و نماد سنگچین هست که در نقشه ها نامی ندارند ولی برای محلیها قله محسوب میشوند
بهرحال این شیب تند و کوله سنگین بدنها را تخلیه کرد و باعث کندی حرکت دوستان شد و با تاخیر دو ساعته در زمانبندی اولیه،اواخر شب در تخت فریدون کمپ زدیم که البته باد متناوب تا صبح اجازه خواب خوب را نداد این مسیر ۴ کیلومتر به مسافت سال قبل اضافه کرد انهم مسیری نفسگیر
روز بعد اقدام به ادامه صعود کردیم بادی عجیب بصورت موقت و جهشی باعث ازار میشد تا ۴۸۰۰ بالا رفتیم یکی از دوستان که از صبح هم زیاد قبراق نبود اعلام کرد قادر به ادامه نیست و قصد جدایی و بازگشت دارد علیرغم هوای مساعد و مسیر مشخص و هشیاری کامل این همنورد، اجازه جدایی ندادم و تصمیم بر این شد که صعود لغو شده و همگی به پایین برگردیم و نشان دهیم که گاهی میتوان به سوال “کیش کیه” پاسخ دهیم ” کیش ما نیستیم”
چه بسا در همین روز و در همین منطقه چندین حادثه مختلف داشتیم که در بازگشت به منزل مطلع شدیم البته در اواخر روز اول پرواز هلکوپتر هم رویت شد که بخاطر شرایط جوی قادر به امداد نشد و همنوردانی فداکار امداد ارزشمندی در مسیر انجام داده و مصدومی را به مسیر شمالی منتقل کردند و جانش را نجات دادند.
مقصد خود را همان گزانه در نظر گرفته و از مسیر معمول تراورسی و گاه شن اسکی با شیب تند پایین رفتیم هر چند طولانی بود ولی از نظر دسترسی بهتر از رفتن به ناندل بود و غیر این دو مقصد،راه دیگری نداشتیم در نهایت ساعت ۱۹.۳۰ به گزانه رسیدیم و طبق هماهنگی قبلی وسیله نقلیه در محل حاضر بود و سوار ماشین شدیم و اواخر شب به منازل رسیدیم
در این برنامه گرچه به قله نرسیدیم ولی بیش از ۳۰ کیلومتر مسافت و حدود ۳۷۰۰ متر صعود ارتفاع داشتیم که در کل از صعود معمول مسیر جنوبی دشوارتر است و شکر خدا شامل تجارب خوبی برای همه ما بود و دیگر حفظ سلامتی که از همه موارد مهمتر است .
جایگزین کلمه “صعود قله” و چاره ای که میتواند مانع بسیاری از حوادث شود جمله
“صعود تا ارتفاع …” میباشد
صعود ما هم تا ارتفاع ۴۸۰۰ بود
تا درودی دیگر و برنامه دیگر بدرود
