“این کشف انسانیت را تکان خواهد داد ” این گفتۂ فضاشناس مشهور اسپانیایی ، فرضیه وجود موجودات بیگانه ( یوفو ) ها را بر روی زمین قوی تر از پیش به ما گوشزد میکند .
در سالهای متمادی و در دورههای گوناگون ، همواره شواهدی از حضور موجودات بیگانه به دست آمده است . و آثار باقیمانده و عجیب از قرون گذشته ، نظیر اهرام ثلاثه و مجسمه ابوالهول ، کوههای هوآمان در کشور پرو ، یا مجسمه های جزیره الستر ، یا سازههای تیکال از امپراتوری مایاها ، و یا حلقه های کشتزار در اروپا و آمریکا ، این گمان را به واقعیت نزدیکتر میکند که ( یوفو ) ها در ساخت این بناهای عجیب دست داشته اند و انسان توانائی ساخت این سازه های عظیم را نداشته است .
اصولاً چرا بیگانگان را به این نام میشناسیم ؟
پاسخ روشن است . آنها بیگانه اند ، چون از ما نیستند ، از جنس ما نیستند ، با فرهنگ و رفتارهای اجتماعی ما ، و آداب و رسوم مان بیگانه اند ، و رفتارهایشان عجیب و غریب به نظر میرسد .
تصاویری که هر سال در ایام تابستان از کوه دماوند منتشر میشود نشان از این دارد که این موجودات بیگانه در اقلیم بلندترین کوه ایران نیز رفت و آمد دارند ، !! و آثار باقیمانده از این حضور با چشم غیر مسلح هم دیده شده است و نیازی به رصدخانه نیست .
اما شگفتی از اینجا آغاز میشود که چرا در گسترۂ جهان و در کشورهای گوناگون ، آثار به جا مانده این موجودات شگفت انگیز موجب تفاخر و سربلندی مردم آن کشورها ، و اعجاب دیگر مردمان جهان است . و اما در ایران موجب سرشکستگی و شرمساری ست .
به گمانم تا به اینجای نوشتار را به خوبی دریافته اید ، و پرسشی که در ذهن شما به وجود آمده است اینکه ؛ از کدام بیگانه سخن به میان آمده است .
کاملاً روشن است ، در فصل صعود به دماوند ، بلندترین قله ایران ، بسیاری از دوستداران و علاقمندان به صعود و ایستادن بر فراز آن ، خود را به دامنههای دماوند میرسانند و ارمغان بخشی از این کوهنوردان که بسیار هم هستند ، بجا ماندن پسماندها و زبالههای فرآیند صعود این بیگانگان ، و اتراق در پناهگاههای موجود در مسیرهای دماوند است.
بیگانگانی که هیچ آشنایی با فرهنگ درست کوهنوردی و حفاظت از محیط زیست آن ندارند ، و جز به شهرت و بلندپروازی کاذب نمیاندیشد ، و آثار مخرب شان چشمنواز نیست .
این بیگانگان هیچ سفینه ای برای پرواز ندارند ، و در میان ما زندگی میکنند ، و ما شاید تنها مردم جهان باشیم که با افتخار در کنار موجودات بیگانه ای زندگی میکنیم که مولّد شان خودمانیم ، و از هیچ سیّاره ، ستاره ، و یا کهکشانی کمک نگرفتهایم .
کاش بشود از پتانسیل این گروه از کوهنوردان ، به سمت آموزش و رفتار درست با طبیعت استفاده کرد ، و روندی را پیش رو گرفت که چنانچه روزی روزگاری موجوداتی بیگانه از هر سوی این کهکشان گذارشان به بلند ترین قله ایران افتاد ، بر ما خورده نگیرند .