گروه اموزشی بام نیوز،مطلبی را در خصوص همه چیز درباره سنگنوردی یا صخره نوردی منتشر نمود:
ورزش صخره نوردی را چگونه می توان آغاز کرد؟
بیشتر باشگاه های صخره نوردی دوره های مبتدی را برای افراد تازه کار برگذار کرده و آن ها را آموزش می دهند. تنها کافی است برای شروع صخره نوردی یک جفت کفش مناسب تهیه کرده و به یک دیوار مخصوص بروید. مربیان به شما کمک می کنند تا مهارت ورزش مهیج صخره نوردی را یاد بگیرید. حتی شاید بخواهید در فضای باز این ورزش رایاد بگیرید. در این خصوص می توانید یک مربی خصوصی برای خود استخدام کنید.
رشته های سنگنوردی
- دیواره‌نوردی: به نوعی از ورزش سنگنوردی (یا صخره نوردی) گفته می‌شود که در آن صعود بیش از یک طول طناب (یک طول طناب معمولاً ۵۰ متر است) است. دیواره‌نوردی خود دارای انواع متفاوتی از قبیل صعود مصنوعی و صعود طبیعی (یا کلاسیک) است. این سبک‌ها از لحاظ نوع حمایت‌های میانی و میزان اتکای صعودکننده به ابزارها یا توان بدنی خود از هم متمایزند. پارک ملی یوسیمیتی یکی از مشهورترین مکان‌های دیواره‌نوردیمی‌باشد.
- سنگنوردی اسپورت: سنگنوردی اسپورت صعودهای کوتاه (میانگین ۲۵ متر) با حمایت طناب از زمین، که صعودکننده تنها به توان بدنی خود متکی می‌باشد.
- بولدرینگ(Bouldering): صعود مسیرهای بسیار کوتاه (تا ۱۵ حرکت) ولی با تکنیک و مهارت. در بولدرینگ حمایت با طناب انجام نمی‌شود و در عوض از تشک‌های مخصوص استفاده می‌شود.
- سنگ نوردی سالنی: سنگ نوردی سالنی (که نام رسمی آن صعودهای ورزشی است) در ابتدا تلاشی برای شبیه‌سازی سنگ نوردی اسپورت در طبیعت بود که به تدریج به رشته ورزشی مستقلی تبدیل شد. دیواره‌های سنگ نوردی سالنی از جنس فایبر گلاس یا چوب هستند. گیره‌های مصنوعی به وسیله پیچ و مهره روی این دیواره‌ها نصب می‌شوند. این رشته در حال حاضر تحت نظر فدراسیون جهانی صعودهای ورزشی به نام IFSC فعالیت می‌کند.
سنگنوردی گروهی
ورزش صخره نوردی را چه کسی می تواند انجام دهد؟
ورزش صخره نوردی را تقریبا هر کسی می تواند در سطح مبتدی انجام دهد. صخره نوردی برای تمام سنین قابل انجام است. در ورزش صخره نوردی تنها کافی است که از تناسب اندام و توانایی کافی برخوردار باشید و اختلالات روانی یا جسمی خاصی که مانع صخره نوردی شوند، نداشته باشید. حتی کودکان پنج ساله هم می توانند ورزش صخره نوردی را به راحتی انجام دهند. حتی لازم نیست برای توانایی در صخره نوردی قدرت بدنی زیاد یا مهارتی های خاصی را به عنوان پایه بلد باشید.
جالب است بدانید بسیاری از مراکز آموزش صخره نوردی می توانند بسیاری از معلولیت های ذهنی و جسمی را نیز به کمک این ورزش رفع کنند.
نمونه‌ای از سنگنوردی سالنی
در صخره نوردی چه عضلاتی درگیر می شوند؟
در صخره نوردی عضلات زیادی از بالا تنه یا پایین تنه ی شما درگیر می شوند. از عضلات شکم گرفته تا انگشتان و شانه و بازوها برای سنگ نوردی خود را درگیر کرده و به کار گرفته می شوند. صخره نوردی به مرور قدرت عضلانی شما را افزایش داده و انعطاف پذیری و چابکی شما را نیز بیشتر می کند.البته ورزش صخره نوردی ممکن است با آسیب دیدگی هایی نیز همراه باشد که اول از همه آسیب روی انگشتان است. تحمل وزن بدن بر روی انگشتان ممکن است باعث کشیدگی و آسیب به این بخش بدن شود. احتمال سقوط و آسیب دیدگی کمر، پا و گردن نیز از خطرات دیگر ورزش صخره نوردی است.
عضلات درگیر شده در سنگنوردی
اصطلاحات رایج در سنگنوردی
- بولدرينگ (Bouldering): سنگنوردي روي تخته سنگهاي نسبتا بزرگ و نزديک به سطح زمين را گويند، به طوريکه از طناب و ابزار سنگنوردي استفاده نميشود و عمل حمايت با استفاده از حمايت بدني و تشک هاي مخصوص صورت ميگيرد. علاوه بر اين، تمرين بر روي مسيرهاي کوتاه سالني( معمولا ۶ تا ۱۲ حرکت) هم که داراي درجه سختي بالاتري هستند، بولدرينگ به حساب مي آيد.
- کمپوس/ کمپس برد ( campus/ campus board): صعود بدون استفاده از پاها( بارفيکسي) را کمپوس گويند. کمپس بورد ابزاري براي کمپوس زدن است که با استفاده از آن انگشتان دست ها تقويت ميشود. تمرين با استفاده از کمپوس برد براي سنگنوردان با درجه کاري ۵.۱۲ به بالا توصيه ميشود.
- کراکس/ (Crux): به سخت ترين قسمت يک مسير سنگنوردي کراکس گويند.
- Deadpointing: نوعي تکنيک ديناميک است و زماني صورت ميگيرد که حرکت ديناميکي انجام گيرد که گيره ي نهايي آنقدر کوچک باشد که پس از ديناميک زدن نياز باشد دست کاملا روي جاي درست قرار گيرد و گرنه حرکت با شکست همراه ميشود.
- دراي تولينگ(خشک نوردي)/ (Dry Tooling): اگر صعود کننده با استفاده از ابزار يخ نوردي روي ديواره سنگي صعود کند، به اين نوع صعود دراي تولينگ گويند.
- طناب ديناميک: نوعي طناب کوهنوردي است که بخاطر خاصيت کشساني خود، شدت سقوط را کاهش ميدهد و در سنگنوردي استفاده ميشود.
- جامپ/ (Dyno): وقتي گيره اي آنقدر فاصله دارد که نميتوان با حرکات استاتيک يا ديناميک به آن دست يافت، بايد پرش کرد و گيره مورد نظر را گرفت. به اين نوع حرکت جامپ گويند.
- فلاش/ (Flashing): فلاش صعود کردن يک مسير يعني صعود موفق يک مسير با اولين تلاش و البته مسير خواني با فردي که گيره ها و حرکات را ميداند.
- صعود آزاد/ (Free Climbing): صعودي که ابزار در آن نقش مستقيم ندارد و فقط براي محافظت استفاده ميشود و صعود کننده با استفاده از گيره هاي مسير به صعود ميپردازد.
سنگنوردی حرفه‌ای
نظام درجه بندی مرسوم سنگنوردی در ایران
نظام درجه بندی مرسوم سنگنوردی در ایران نظام یوسه میتی (Yosemit) می‌باشد. این نظام دارای شش کلاس می‌باشد:
- راه‌پیمایی ساده
- دامنه‌پیمایی، صعود ساده از معابر سنگی
- کوه پیمایی، صعود با استفاده از طناب حمایت برای مبتدی‌ها
- کوهنوردی جدی، ممکن است در بعضی جاها نیاز به حمایت میانی باشد. صعود با استفاده از حمایت و ایجاد کارگاه‌های حمایت برای تضمین در هنگام صعود نیاز به ایجاد حمایت میانی گاهی احساس می‌شود.
- درجه ۵ صعود جدی است و با حمایت انجام می‌شود. کاربرد حمایت میانی‌ها الزامی و با خطر سقوط همراه می‌باشد. سنگ‌نودری طبیتی: که خود از ۵٫۱ شروع می‌شود و تا ۵٫۱۵ ادامه پیدا می‌کند و از ۵٫۱۰ به بعد دارای زیرمجموعه‌های a,b,c,d می‌باشد.
- سنگنوردی مصنوعی A5 ـ A0
در بسیاری از منابع برای مشخص نمودن چگونگی انجام صعودهای فنی از ترکیب روش بالا با روش زمانی استفاده می‌کنند.
I. مسیر در چند ساعت صعود می‌شود.
II. مسیر در یک نیمه روز تمام می‌شود.
III. کامل کردن مسیر احتیاج به یک روز کامل دارد.
IV. مسیر به وسیله‌ی تیمی سریع، یک روزه صعود می‌شود. اما تیم‌های متوسط ممکن است مجبور به بیتوته (بیواک) شوند.
V. در مسیر حتماً شب‌مانی انجام می‌شود و حتی ممکن است دو تا سه روز صعود به درازا بکشد.
VI. یک صعود کامل که نیاز به یک هفته زمان دارد.
VII. صعودهای بلند (Expedition) در مناطق کوهنوردی
فرضاً مسیر III 5/11BC نشانی می‌دهد سختی این مسیر ۵/۱۱BC و زمان لازم برای صعود آن یک روز کامل می‌باشد. البته درجه‌بندی‌های سنگنوردی با توجه به شرایط محیطی و توانایی‌های صعودکننده صورت می‌گیرد و ممکن است نظر دو صعود کننده درباره‌ی یک مسیر با هم فرق داشته باشد.
