چند راهنمايي جهت وفق دادن (هم‌هوايي) مناسب در ذيل آورده شده:
اگر امكان آن هست، راهپيمايي را از ارتفاع كمتر از ۳۰۰۰ متري شروع كنيد و بالا برويد. .
در ۲۴ ساعت اول از تلاش بيش از حد يا حركت به سمت ارتفاعات بيشتر خودداري كنيد.
اگر به ارتفاعات بيش از ۳۰۰۰ متري مي‌رويد، در هر روز تنها ۳۰۰ متر ارتفاع خود را افزايش دهيد و در ازاي هر۱۰۰۰ متر بالا رفتن يك روز استراحت كنيد. به ارتفاع بالاتر برويدو در ارتفاع كمتر بخوابيد. اين روش بسيار زياد توسط كوهنوردها استفاده مي‌شود. شما مي‌توانيد در يك روز بيش از۳۰۰ متر بالا برويد و براي خواب به ارتفاعات پائين‌تر برمي‌گرديد.
اگر علايم خفيف بيماري ارتفاع را داريد، بالاتر نرويد تا زماني كه علايم كاهش يابد. ( بالا نرويد قبل از اينكه علايم پايين بيايد.) اگر علايم افزايش يافت، پايين، پايين و پايين‌تر برويد. به خاطر داشته باشيد كه افراد مختلف با سرعتهاي متفاوت به محيط عادت مي‌كنند. قبل از اينكه به بالاتر صعود كنيد از اينكه همه افراد گروه به محيط عادت كرده‌اند اطمينان حاصل كنيد.
آب كافي به بدن برسانيد. عادت كردن به محيط (هم‌هوايي با محيط) معمولاً با از دست دادن مايع همراه است. بنابراين شما بايد مايع زيادي بنوشيد تا آب كافي به بدن شما برسد (حداقل ۴-۳ ليتر در روز) ادرار بايد فراوان و شفاف باشد.
به خودتان سخت نگيريد: تلاش بيش از حد در بدو ورود به ارتفاعات نداشته باشيد. فعاليتهاي سبك در طول روز از خوابيدن بهتر است چرا كه تنفس در طول خواب كاهش مي‌يابد و علايم را وخيمتر مي‌كند.
از دخانيات و الكل و ديگر داروهاي آرامبخش شامل باربيتوراتها، مسكن‌ها و قرصهاي خواب اجتناب كنيد. اين آرامبخش‌ها تنفس را در طول خواب بيش از پيش كاهش مي‌دهند و منجر به بدتر شدن علايم مي شوند.
تا زماني كه در ارتفاعات هستيد، رژيم با كربوهيدرات بالا (بيش از ۷۰% از كالري از كربوهيدراتها) داشته باشيد. روند وفق دادن (هم‌هوايي) با آب‌رساني ناكافي به بدن، تلاش بيش از حد و الكل و ديگر داروهاي آرامبخش متوقف مي شود.
