به گزارش خبرنگار بام نیوز، «از ورای ممکن» نویسنده نیر مال پورجا ترجمه ای از شهاب ریٔسی اسکویی هیمالیا نورد و عضو اسبق تیم ملی فدراسیون کوهنوردی که در ایران به وزارت ارشاد برای مجوز چاپ رفته است.
قبل از اینکه اشاره ای به کتاب نیر مال پورجا «بخش دوم فصل پنجم» بپردازم ، لازم دانستم که به موضوعی جهان شمول به نام اخلاق بپردازم.
اخلاق در زمین یافت نشودمگردرآسمان ، یادرکوه قاف یا در چند قدمی قله ی اورست و یا k2…
همانطور که گفته شده،اخلاق ، خُلق و خوی یک فرد است و والاترین و تواناترین خُلق و خوی انسان در شرایط دشوار است که در صعود ها و در شرایطی که عدالت زیر سوال می رود ، با داشتن ویژه گی های خاصی از طریق گفتمان، عمل و دانش علمی می تواند در یک تیم تأثیر گذار باشد.زمانی که دو کوهنورد در حال صعود به قله ای رفیع هستند.
اگر یکی از آ ن دو به عللی مجبوربه بازگشت شود ، احتمالاً نفر دوم احساس وظیفه کرده و از رفتن به قله صرف نظر می کند و با نفر آسیب دیده برگشت می زند ، زیرا اگر او را تنها رها کند در میان یخچالها سقوط خواهد کرد ، لذا با یک تصمیم گیری منطقی از ادامه صعود به قله صرف نظر می کند و عاشقانه و انسان دوستانه به خاطر همنوردش فرود را بر فراز ابرها در پیش می گیرد.
حال در هر جامعه ی ورزشی وقتی منش و حس جوانمردی و معرفت و دانش ها ی صعود و فرود مورد تجزیه و تحلیل بیشتری قرار بگیرد بی شک راه‌کاری های منطقی و علمی گره گشاه بوده و تاثیر خوبی در صعود ها و فرودها خواهد داشت.
از بُعد دیگر نیز بی شک حق کوهنورد صعود بر فراز قله هاست ، زیرا برای دست یابی به آن بر نامه ریزی کرده ، هزینه کرده … به هر قیمتی می خواهد صعود کند.
و در این زمینه، مقوله معرفت هم یکی از ویژگیهای خوب یک کوهنورد است که گاهی هم در اوج بودن فقط ارتفاع نیست.
در جامعه شناسی ورزشی نیز به موضوع اخلاق، جوانمردی وغیره تأکید فراوانی شده است و گفته شده : جدای از دارا بودن اخلاق ورزشی، شاگردان و نوآموزان را نیز از نظر شخصیتی ، نوع آموزش در تمام زمینه های دانش کوهنوردی آموزش داده تا در کوهستان و شرایط بحرانی بتوانند خود را نجات دهند.
پس در نتیجه آموزش گام بزرگی یست به سوی پیشرفت و کمال ، هر چه بیشتر وفنی تر به این موضوع پرداخته شود ، کوهنورد در صعود از کوه های بلند هیمالیا نوردی آسیب کمتری خواهد دید.
نمونه ای:
در همین صعود زمستانی و فوق العاده ی اخیر یعنی “K2” حتماً ملاحظه کردین نیر مال پورجا با شرپا ها چه حماسه‌ای در تاریخ کوهنوردی به نمایش گذاشتند ، تراژدی بزرگی و حماسه ای بی نظیر در تاریخ کوهنوردی جهان.
البته خالی از لطف نیست که گزیده ای ازفصل پنجم (بخش آخر)کتاب ورای ممکن به قلم نیر مال پورجا ترجمه شهاب ریٔیسی اسکویی را مطالعه کنید:
…در ارتش آموخته بودم… هر گونه مشکل و دشواری که ممکن بود بر سر راه من ظاهر شوند، آموزش دیده بودم تا برایشان راه حل پیدا کنم و زنده بمانم. در حالی که تجهیزاتم را آماده می کردم ، تمام تلاشم را کردم تا کامنت های مخرب و منفی اون افراد را نادیده بگیرم چون می دانستم افکار منفی هم نابودگر هستند هم مسری…
نه داداش… شعر نمیگم ، اومدم اینجا تا ترتیب کارو بدم
…بدنم نیز بشدت دچار کمبود مایعات شده بود.
خورشید از بالای سرم با شدت می تابید و احساس می کردم که در حال آب شدن هستم … خطر من را احاطه کرده بود ، در حال تلاش برای عبور از آبشار یخی اورست بودم و شکاف های یخی عمیق و مرگبار همه جا بودند. با اینکه به یک طناب ثابت متصل بودم… برای اولین بار در طول سالهای زیاد، شک و تردید به توانایی هایم به داخل افکارم نفوذ می کردند… در گذشته هر وقت که در شرایط مرگ و زندگی بودم همسرم ،،سوشی،، به من کمک کرده بود تا دوباره متمرکز بشوم و مهم تر به اهدافم بیاندیشم…
