با نام و یاد خدا
گزارش برنامه پیمایش کامل خط الراس گرین از راهدارخانه گرین تا روستای وَنایی بروجرد(مشتمل بر ۳۰ قله اصلی و فرعی) تاریخ اجرای برنامه: دهم و یازدهم تیرماه ۱۴۰۰ نفرات برنامه : ۱-مجتبی فیاض بخش از شهرستان کنگاور ۲- اشکان کاویانی از کرمانشاه ۳-آوات ارغوانی از سنندج
شاید خیلی ها اسم کوه های شهرستان نهاوند که به گری، گرو و گرین معروف اند را نشنیده باشند و برای بیشتر کوهنوردان ایران از تمام قله های سرسخت گرین به جز دوقله چهل تن و یال کبود دیگر قله ها غریب و ناشناخته مانده است. اُبهت، استواری و صلابت کوه های سر به فلک کشیده گرین چشم هر بیننده ای را خیره می کند. تصور پیمودن راههای دشوار، پر پیچ و خم، صعب العبور، بدقِلق و در عین حال دلفریب گرین با بیش از ۳۰ قله اصلی و فرعی تصور ناممکنی را بر ذهن متبادر می کند. طبق بررسی هایی که توسط اینجانب صورت گرفت پیمایش کامل این خط الراس زیبا بسیار کم صورت گرفته است و هم چنین به دلیل بهره گیری از آب و هوای مطبوع و دسترسی راحت به برف در طول مسیر تمامی همین پیمایش های اندک در ماه های اردیبهشت و خرداد صورت گرفته است که البته پیمایش کامل آن نیز بیش از چهار روز به طول انجامیده است. این خط الراس از ۵ کیلومتری نهاوند محلی به نام سه راه نورآباد حد فاصل جاده نهاوند – الشتر – نورآباد در مکانی به نام راهدارخانه گرین شروع می شود. به این ترتیب ساعت ۵:۱۰ دقیقه صبح روز پنجشنبه دهم تیرماه ۱۴۰۰ استارت کار از مسیر داخل دره ای روبروی راهدارخانه گرین بالاتر از سراب گاماسیاب شروع شد. بعد از صرف صبحانه در دشتی انتهای دره زیر یخچال گاوماهی ساعت ۹ صبح به اولین قله اصلی خط الراس یعنی <<چهل تن(چهل نابالغان)>> رسیدیم. می گویند هنگامی که ایرانیان در جنگ نهاوند شکست خوردند و نهاوند به دست تازیان مسلمان گشوده شد، تازیانِ فاتح، چهل تن از اشراف زادگان و شاهزادگان را که سن آنها نابالغ بود و در نهاوند زندگی میکردند به کوه گرین برده و گردن زدند، به این ترتیب نام این منطقه چهل نابالغان شده است. با عبور از قله های فرعی مسیر (نسار پهن و سوزنی های غربی و شرقی) که همگی روی خط الراس قرار دارند ولی تابلویی بر روی این قله ها نصب نشده است و با سنگچین مشخص گردیده اند ساعت ۱۰:۱۵ دقیقه به دومین قله اصلی<<شاه نشین هرس>> رسیدیم. بعد از شاهنشین توانستیم ساعت ۱۱:۴۰دقیقه به<<قله یال کبود>> برسیم. قله فرعی بعد از یال کبود که همگی نام های محلی دارند، و به قطع یقین هرکدام وجه تسمیه ای تاریخی جهت نامگذاری دارند و یا به دلیل شناخت بیشتر عشایر از جاهای مختلف کوهستان گرین نامگذاری شده اند قله چارکه چزیله است که ساعت ۱۲:۳۱ دقیقه روی این قله ایستادیم. با عبور از ۶ قله فرعی (بوره باف-سینه پهن-فاماسب-زنگ لَره-خرسولان و قله بازگیر۳ که به شاهنشین معروف است) ساعت ۶:۲۳ دقیقه عصر روی قله بازگیر اصلی که به چُتِ بهرام معروف است و مسیر اصلی آن از تنگ خسرو روستای سُهران میباشد رسیدیم. وجه تسمیه نامگذاری قله های بازگیر دقیقاً مشخص نیست، این منطقه از خط الراس گرین که به منطقه کوهستانی بازگیر معروف است دارای دیواره های بلند صخرهای و غارهای متعدد است و برخی معتقدند که به دلیل کوهستانی بودن و صخرهای بودن، عقاب های زیادی بر فراز قله بوده اند و از این جهت به بازگیر(صیاد باز) شهرت یافته است.
