معرفی:
قله شاهان کوه(۴۰۳۸ متر) در استان اصفهان- شهرستان فریدونشهر – بخش مرکزی- دهستان پیشکوه موگویی واقع است. این قله بلندترین قله استان اصفهان است.در جنوب این قله روستا ی “کمران” ودر شمال آن روستاهای “دادرجان” و “واربید” و درشرق آن روستاهای “سرداب بالا” و “سرداب پایین” و در غرب آن روستاهای” شاهان” و”زمستانه” قرار دارند.
مسیرهای اصلی صعود به قله :
۱) مسیر شرقی: روستای سرداب بالا- تنگه عرب – دهلیز جنوبی- قله شاهان کوه
۲) مسیر غربی: روستای شاهان- دهلیز غربی- قله شاهان کوه
۳) مسیر شمال شرقی: روستای سرداب بالا –دره شمال شرقی- قله شاهان کوه
مسیر شرقی مسیرتابستانه می باشد وبیشترازاین مسیرصعود می شود.
شرح برنامه:
روز پنجشنبه ۲۷- ۰۹-۹۳ ساعت ۱۶:۳۰ برای صعود به قله “شاهان کوه”(۴۰۳۸ متر) از تهران راهی شهرفریدونشهر دراستان اصفهان شدیم.بعد از گذشتن از قم- سلفجگان- دلیجان- محلات- خمین- خوانسار-گلپایگان درنهایت ساعت ۲۲:۴۵ به شهرفریدونشهررسیدیم.ازآنجا بطرف آبادی “سیبک” وبعد” سرداب پایین” روانه شدیم ودر نهایت ساعت ۲۳:۳۰ نرسیده به “سرداب بالا” به محل شب مانی(گارگاه ساخت سد خاکی) رسیدیم.ارتفاع محل ۲۵۲۰ متربود.هوا به شدت سرد بود.سریع چادر را برپا کردیم وبا خوردن شام در ساعت ۰۰:۳۰ بامداد جمعه به داخل کیسه خواب ها رفتیم.شب سردی را سپری نمودیم.نکته قابل توجه این که با اینکه کیسه خواب منفی ۳۳ میلت به همراه داشتیم به علت ضعیف بودن زیر اندازعملا این کیسه خواب کارایی خود را از دست داده بود.زیر انداز خوب به اندازه کیسه خواب خوب مهم می باشد.همچنین به همراه داشتن جوراب پر و دستکش پردر شب مانی های زمستانی لازم است.صبح ساعت ۶:۳۰ بیدارشدیم و با خوردن صبحانه وجمع کردن چادروآماده کردن کوله ها در ساعت ۷:۴۰ برنامه صعود آغاز شد.سگی که دیشب به اوغذاداده بودیم با ما به راه افتاد.ابتدا رو به جنوب غرب، وارد جاده خاکی شدیم که به “تنگه عرب” منتهی می شود.بعد از ۲۰ دقیقه راهپیمایی در این جاده خاکی به دره ای در سمت راست(غرب) رسیدیم. طراحی مسیری که برای صعود زمستانه انجام داده بودم ازروی یال سمت چپ این دره شروع می شد.با کمی پیش روی در این دره آرام آرام سوار بر یال سمت چپ دره شدیم.ادامه مسیرطراحی شده به قله فرعی ختم می شد و از آن قله فرعی پس از عبور از چند قله فرعی دیگر بصورت خط الراسی به قله اصلی می رسید.با سوار شدن به یال متوجه شدیم که اگر مسیرطراحی شده را طی کنیم از آن قله فرعی تا قله اصلی نیازبه ابزار های فنی داریم وبین قله های فرعی ،فراز و فرود هایی وجود دارد که با ابزار موجود ما امکان صعود وجود ندارد.این خط الراس مرا به یاد قلل سرخاب انداخت.بنابراین مسیررااصلاح کردیم وبا گذشتن از دهلیز های یخی و تراورس به چپ آرام آرام مسیر را تغییر دادیم .برای عبور از این دهلیز ها ،توجه به ریزش بهمن احتمالی واستفاده ازگرامپون واستفاده از حمایت، الزامی بود. عبور از آنها وقت و انرژی زیادی را از ما گرفت.سگ با وفای همراه ما، چند بار در این دهلیز ها پا پس کشید و عقب گرد کرد و رفت اما دوباره بعد از دقایقی سرو کله اش پیدا می شد.و با مشقت تمام پشت ما می آمد.واین فقط برای مقداری غذا بود که به این سگ داده بودیم.سگی چنین وفا دار ندیده بودم.درنهایت به گرده ای رسیدیم که با صعود آن به قله شمالی شاهان کوه (۳۹۵۰ متر) می رسیدیم.در ساعت ۱۴:۴۰ به قله شمالی شاهان کوه رسیدیم.سگ با وفایی که ازابتدای مسیرهمراه ما بود نیز به قله رسید دستهایش در حال یخ زدن بود اما با وفاداری مثال زدنی با لاخره به قله رسید.ازآنجا با بررسی قله اصلی متوجه شدیم با ادامه مسیربرای صعود قله اصلی- با توجه به یخزدگی ودیواره ای بودن مسیر-نیاز به ابزار فنی می باشد.پس ریسک نکردیم و از آنجا تصمیم به فرود گرفتیم.همزمان بوران شدیدی شروع شد و برای لحظاتی زمین گیر شدیم.خوشبختانه از شدت بوران کاسته شد و ما با سرعت بیشتری پایین رفتیم.در نهایت در ساعت ۱۸:۰۰ با رسیدن به محل کمپ برنامه ای بسیار مهیج وسخت به پایان رسید.
با نگارش گزارش برنامه هایم علاوه بر ثبت خاطرات و بیان نکات مثبت آنها قصد دارم که کاستی ها ونقاط ضعف آنها را نیزبیان کنم تا برای خودم و دیگران آموزنده باشد و از بروز مشکلات و خطرات احتمالی آینده جلوگیری شود:
– در برنامه هایی که بصورت اکسپد یشن اجرا می شود همراه داشتن وسایل کامل فنی ضروری است.
– در برنامه های زمستانه ی اکسپدیشن همراه داشتن کرامپون- کلنگ یا تبر یخ- پیچ یخ- طناب انفرادی-دستکش اضافه- یک کیسه بیواک- کت پر سبک الزامی است.
– شب قبل از برنامه می بایست کرامپون برای کفشی که در برنامه استفاده می شود تنظیم شود.چون در حین برنامه این امر میسرنخواهد بود.این مشکل برای یکی از نفرات پیش آمد و درس بزرگی برای برنامه های آتی ما شد.
– همچنین یکی از نفرات کلنگ یا تبر یخ به همراه نداشت واین امر ریسکی بزرگ بود اگر در دهلیز ها سر می خورد وسیله ای برای توقف نداشت.(البته با طناب در حمایت نفر دوم بود و این امر ریسک را به حداقل رسانده بود)
– یکی ازما کرامپون به همراه نداشت وبجای آن از یخ شکن استفاده کرد بنابراین در دهلیزهای یخی دچار مشکل شد.
افراد شرکت کننده:
مهران حیدرخانی- امیر کلهر
نکات برنامه:
زمان لازم از تهران تا روستای سرداب (فریدونشهر): ۷ ساعت
ارتفاع مبداء صعود :۲۵۲۰ متر
ارتفاع قله :۴۰۳۸ متر
زمان طی شده برای صعود ۷:۰۰ ساعت
زمان طی شده برای فرود ۳ ساعت
مسافت پیموده شده(رفت و برگشت)=۱۶ کیلومتر
مسیر سبز رنگ طی شد.مسیر آبی رنگ مسیر تابستانه می باشد.
ابتدای مسیر صعود
سگی که تا قله همراه ما بود.شجاعت و وفاداری این سگ آموزنده بود.
قله شاهان کوه
کوه های زرد کوه بختیاری
عبور از دهلیز های یخ زده با شیب ۷۰ درجه که مجبور به استفاده از کرامپون و حمایت شدیم.
مهران حیدر خانی بر فراز قله
امیر کلهر بر فراز قله
