گروه آموزشی بام نیوز،مطلبی را در خصوص ویژگی های اخلاقی یک کوهنورد منتشر نمود:
« تحمل ديگران » هم يكي از ضروريات ورزش كوهنوردي است و يكي از رموزموفقيت انسان در تمام مراحل زندگي ، خداوند هيچكس را مطابق ميل مانيافريده است و تمام خصوصيات يك فردي درست همان طور نيست كه ما مي خواهيم و اصولا هدف خالق از خلقت ،تنوع و تفاوت در خلق و خوي،خصلت،انديشه و تفكر ،سليقه و نوع نگرش ، حتي تفاوت هاي ظاهري در افراد است ، ناچاريم افراد مختلف را با در نظر گرفتن خصوصيات مختلف بپذيريم . مفهوم تحمل همديگر ان است كه ما آن قدر قدرت داشته باشيم كه با انسان هايي كه از خيلي جهات با ما تفاوت دلند همراه شده و با انها ارتباط داشته و زندگي كنيم .« انسان هر چه قدر قدرت تحمل بالايي داشته باشد متمدن تر است » .
« نظم و انضباط » مي دانيم كوچكترين اجتماع بشري خانواده است و اگر قرار باشد در آ ن اجتماع كوچك نظم و انضباط رعايت نشود ، اساس اين اجتماع به هم ريخته و اين اجتماع خود به خود از هم مي پاشد . با اين حساب هرچه اجتماعات بزرگتر باشد و اعضاي آن بيشتر باشد رعايت نظم و انضباط ضروري تر مي شود و نيز صدمات رعايت نكردن آن بيشتر و بيشتر مي شود . در يك برنامه كوهنوردي كه فرضا بيست نفر شركت كنند ، اگر يك نفر ده دقيقه تاخير داشته باشد در مجموع دويست دقيقه زمان تلف مي شود . در منطقه كوهستاني نيز هر كس بخواهد به دلخواه خود از يك مسير صعود كند ديگر هماهنگ كردن آن تيم ممكن نمي شود و صدمات و تلفات احتمالي زيادي وارد مي شود . پس رعايت نظم و انضباط براي هر انساني لازم و براي يك كوهنورد واجب است .
« احترام به همديگر » مي گويند آنچه را بر خود نمي پسندي بر ديگران روا مدار . وقتي از بي احترامي به خود ناراحت مي شوي نبايد به ديگران بي احترامي كني . يكي از آداب معاشرت و زندگي در كمنار هم باهم خنديدن است نه به هم خنديدن . در ورزش كوهنوردي كه نوعي زندگي كردن در كنار هم است ، پسنديده است كه با هم بخنديم تا بتوانيم هميشه بخنديم .
« تواضع و فروتني » تواضع و فروتني يكي از خصوصيات مردان موفق و بزرك و از رموز پيروزي و كاميابي است . رجال سياسي ، هنرمندان و ورزشكاراني كه در بين مردم محبوبيت دارند ، موفقيت خود را با فروتني كسب كرده اند. زيرا افراد متكبرو مغرور را كسي دوست ندارد حتي اگر آدم خيلي بزرگي باشد . اصولا بزرگ بودن را با تواضع مي توان به دست آورد. براي رسيدن به بزرگي خود پسندي ها را بايد زير پا گذاشت .
در بعضي از ورزشها تواضع از خصايص مهم آن ورزش است و ورزشكاري كه نتواند خود را به آن مرحله از تواضع و فروتني برساند ، در بين ساير ورزشكاران جايگاهي ندارد . و هر چقدر هم بخواهد در ورزش مزبور پيشرفت كند ، نمي تواند جايگاه مردمي داشته باشد . چون وقتي ورزشكار فاقد خصوصيت بزرگ انساني باشد ، هرگز به عنوان الگو در بين مردم مطرح نمي شود .
« ايجاد دوستي » در مورد دوستي و مقام دوست جملات زيبا و ضرب المثل هاي فراواني گفته و كتابهاي زيادب نوشته اند . اگر مي خواهي كسي را بشناسي به دوستان او نگاه كن . بهتر است در اين قسمت خاطره اي را از يكي از اساتيد نقل كنم : « وقتي بنده دريك مسافرتي با يكي از اهالي مسكو آشنا شدم و با او دوست شدم . بعد از ساعتي كه دوستان هم وطنم به جمع ما پيوستند آنها را به او معرفي كردم ، او گفت شما دوست را چگونه معني مي كنيد ، گفتم دوست همه چيز ما است ،او را از جان خود بيشتر دوست داريم، و ما اگر چيزي مي خواهيم بخوريم اول به دوست خود تعارف مي كنيم . او گفت : اجازه دهيد مقام و شان و منزلت دوست را با يك حكايت بيان كنم و چنين گفت : در روزگاران قديم پادشاه قدرتمندي بود كه بر قسمت بزرگي از كره زمين فرمانروايي مي كرد ، جاه و جلال او در جهان بي نظير بود و از مال دنيا بي نياز . كاخ هاي متعدد و خدمتگذاران فراواني داشت . پادشاه روزي در قصر خود نشسته بود و به مسخره بازي هاي دلقك قصر خود تماشا مي كرد و تعجب مي كرد كه چرا من با اينكه همه چيز دارم ولي هرگز نمي توانم مثل دلقك شاد باشم و بخندم . وزير خود را به خدمت خوانده و موضوع را با او در ميان گذاشت و گفت من به اين دلقك حسودي مي كنم و بايد جلوي خنده او را بگيرم . وزير به فكر فرو رفت و پس از تفكر زياد به شاه گفت من كاري مي كنم كه او ديگر نتواند بخندد . دستور داد پدر و مادر دلقك را كشتند . فرداي آن روز باز مجلسي آراسته شد ، وقتي نوبت به هنرنمايي دلقك رسيد به ميان مجلس آمد و با لبي خندان برنامه خود را اجرا كرد . شاه و وزير تعجب كردند . روز بعد وزير دستور داد زن و فرزندان و خويشاوندان دلقك را نيز كشتند ، باز در رفتار او تغييري حاصل نشد . بهت و تعجب سراسر وجود شاه و وزير را فرا گرفته بود و هر دو به فكر فرو رفتند . تا اينكه فرداي آن روز وزير دستور داد دوستان او را نيز كشتند . اين بار دلقك وقتي وارد دربار شد ، در گوشه اي خزيد و زانوي غم را بغل گرفت و دهان از گفتن و لب از خنديدن فرو بست .
زيرا ديگر اين بار او دوستان خود را از دست داده بود و پادشاه علت شاد بودن و غمگين بودن اورا درك كرد و با جايگاه و شان و منزلت دوست آ آشنا شد . اين حكايت مي تواند مقام و جايگاه دوست را مشخص كند . در ورزش گروهي به ويژه كوهنوردي دوست جايگاه خاصي دارد زيرا ممكن است انسان اقوام خود را هفته ها و ماهها نبيند ولي در هر برنامه كوهنوردي شما با دوستان خود در يك جا هستيد و با يك طناب صعود مي كنيد .
وقتب كوهنوردي در يك برنامه روزي را در طبيعت و در كنار دوستان مي گذراند لذت فوق العاده اي را كسب مي كند و بالاتر از آن لذتي است كه كوهنورد بعد از مدت ها بنشيند و خاطرات آن روز را مرور كند .
« حس مسئوليت پذيري » يك كوهنورد پيوسته خود را در مقابل همنوردان ، هم تيمي ها ، افراد ضعيف گروه ، كوهنوردان مبتدي ، پيشكسوتان گروه ، سرپرست برنامه و حتي كوهنوردان رهگذر و بيگانه مسئول مي داند . گرچه در كوهستان هركس در مقابل رفتار و حركات خود مسئول است ولي چون اين ورزش ، ورزشي گروهي است همه در مقابل هم و در مقابل گروه و تشكيلات سازماني خود مسئول هستند . زيرا اگر اتفاقي براي يكي اعضاي حاضر برنامه بيوفتد خواه ناخواه همه بايد براي رفع آ اتفاق تلاش كنند و هيچكس نمي تواند خود را كنار بكشد . از اين گذشته تك تك اعضاي يك گروه مثل حلقه هاي زنجير به هم متصل اند .
علاوه بر موارد بالا ، گروه كوهنوردي از جمع شدن تك تك ورزشكاران تشكيل مي شود . در گروه هر موفقيتي كه حاصل شود ، افتخارش مال تمام اعضاست و اگر هم مشكلي و يا يك گرفتاري براي گروه حادث شود باز گرفتاري مال تك تك اعضاي گروه است .
« پايداري و مقاومت » ما به كوه مي رويم تا دروس را از آن بياموزيم و ياد بگيريم ودر موقع لزوم آنها را به كار ببريم تا در زندگي موفق تر عمل كنيم . يكي از اين درس ها « پايداري و مقاومت » است مقاومت در برابر نا ملايمات ، مشكلات ، ناهنجاري ها و گرفتاري ها است . پايداري و مقاومت را بايد در برنامه هاي كوهنوردي از كوه آموخت ، زماني كه ساليان دراز كوه را مي بينيم كه در مقابل بادهاي سهمگين ، باران هاي سيل آسا ، برف هاي استخوان سوز ، گرماي جان فرسا ، رعد و برق ايستاده گي كرده و با سپري كردن زمستان سرد با كوچكترين وزش نسيم بهاري با چهره اي خندان از ما استقبال مي كند چه درسي مي گيريم ؟ واقعيت آن است كه ما نمي دانيم چند سال است كه اين كوهها ، اين چنين ايستاده اند و تا كي خواهند ايستاد . اينجاست كه ما بايد درس خود را از كوه گرفته و در برابر نا ملايمات و سختي ها كه هر آن ممكن است اتفاق بيوفتد آماده و مهيا باشيم و هرگز مانند افرادي كه با روبه رو شدن با مشكلات مي هراسند ، نباشيم .
بارها پيش آمده كه در يك برنامه زمستاني در اثر بارش برف زياد ، كوهموردان ساعت ها و روزها در پناهگاه و يا در چادر ماندگار شده اند تا وضعيت هوا براي حركت مناسب شود ، آيا كم حوصله گي و كم تحملي و كم طاقتي در مچين شرايطي مي تواند كارساز باشد ؟ چه نيرويي مي تواند كوهنورد را در چنين شرايط دشوار و در يك فضاي كوچك با امكانات محدود براي مدت نامشخصي سر حال و شاداب نگه دارد ؟ جز نيروي مقاومت و ايستادگي در برابر نا ملايمات و ناهنجاري ها كه از كوه ياد گرفته است ؟
« قناعت » معني اصلي اين لغت اين است كه انسان به هرچه كه دارد راضي و قانع باشد و براي به دست آوردن آنچه كه مي خواهد داشته باشد تلاش و كوشش كند . اين يك اصل مسلم است كه هر فردي به هر چه كه دارد قانع باشد و به آنچه كه مي خواهد داشته باشد به شرط اينكه خواسته اش دست يافتي باشد تلاش كند . در ورزش كوهنوردي هم كه يك نوع زندگي در شرايط سخت به حساب مي آيد ، قناعت نقش مهمي را ايفا مي كند . هر كوهنوردي بايد به كوله پشتي خود متكي باشد و برنامه ريزي را روي هر آنچه كه در كوله پشتي خود دارد بكند و هر وسيله اي را كه در كوله پشتي دارد استفاده كند . زيرا حساب باز كردن روي مواد غذايي ، چادر ، ابزار و ادوات همنوردان و برنامه ريزي با تكيه به آنها باعث عدم موفقيت براي كوهنورد مي شود .
در مواقعي كه مشكل پيش آمده و يا حادثه اي رخ مي دهد و يا فردي در طول برنامه مواد غذايي خود را از دست مي دهد وظيفه همه است كه با كم مصرف كردن ، كمبود مواد غذايي از دست رفته را جبران كنند . در شرايط بحراني از وظايف سرپرست برنامه است كه از مقدار مواد غذايي موجود باخبر شده و آنها را نسبت به وضيعت پيش آمده ، جيره بندي كرده و فردي را مامور اين كار بكند و مصرف تمام مواد غذايي را براي هر كس كه باشد ، در اختيار گرفته و كنترل كند .
« گذشت و فداكاري » گذشت ، يكي از رموز جوانمردان است . در تاريخ ، كساني كه ماندگار شده و هميشه از آنها به نيكي ياد مي شود ، افرادي با گذشت بودند و به ديگران در مواقع لزوم ، فداكاري و از خود گذشتگي نشان مي دادند و نيز مي بينيم كساني كه نسبت به ديگران ، گذشت نداشته اند و هرگز حاضر نمي شوند با مردم كنار بيايند در تاريخ با آنها به زشتي و بدي ياد مي شود .
در كوهنوردي هميشه و در شرايط سخت و مشكل ، كوهنوردان پيوسته در كنار هم بوده و يار و ياور هم هستند . حتي در زماني مانند صعود از ديواره و عبور از محل بهمن خيز ، به يك طناب بسته شده اند و زندگي شان به هم متصل است ، يا وقتي كه در يك چادر با امكانات محدود و حتي بدون كوچك ترين امكانات ، ساعات سختي را در كنار هم مي گذرانند . تنها ايثار و فداكاري هر يك از اعضا است كه مي تواند شرايط سخت را بر ديگران آسان كند . بايد در نظر بگيريم كه انسان ها با شنيدن كلمات ساده مي توانند روحيه بگيرند و شرايط سخت را بگذرانند . به همين علت است كه وقتي در كوه با شرايط بحراني روبه رو مي شويم ، سرپرست تيم با كلمات زيبا و اميدوار كننده مي تواند روحيه افراد را بالا نگه داشته و مانع آسيب ديدن آنها شود . دادن انرژي مثبت با بيان كلمات دلنشين و خوب و سازنده و اميدوار كننده و نيز دادن انرژي منفي با گفتن سخنان مايوس كننده ، تاثير خود را مي گذارد . اثر بخشي كلمات چه خوب و چه بد در مواقع بسياري از تاثير عمل ، بيشتر است .
در مواقع ويژه ممكن است ، يكي از همنوردان آب نداشته باشد و يا نياز به يك وسيله اي مثل لباس گرم و يا بادگير پيدا كند كه نداشتن آن ، ممكن است در اثر فراموشي باشد و يا آن را در طول برنامه از دست بدهد ، كه در اين صورت وظيفه تك تك افراد است كه وسيله مورد نياز او را با كمال ميل در اختيارش قرار دهند .
« خودباوري و اعتماد بنفس » نيز يكي از صفات برجسته مردان بزرگ و خود ساخته است و جزو اخلاق ضروري در ورزش كوهنوردي به حساب مي آيد . زيرا كوهنوردي همواره با ماجراجويي و كونجكاوي و رفتن به دنبال ناشناخته ها همراه بوده است . واضح است كسي كه نتواند اعتماد به نفس داشته باشد و خود را قوي و كارآمد نداند ، هرگز نمي تواند كوهنورد خوبي باشد . البته منضور خطر كردن و بي برنامه گي نيست ؛ بلكه داشتن جسارت و شهامت است و اينكه كوهنورد خوب و سرآمد بايد به توانايي خود ايمان داشته باشد .
وقتي ما در زمان اجراي برنامه جملاتي نظير « مي توانيم به راحتي قله را صعود كنيم و مشكلي پيش نمي آيد » به زبان مي آوريم ، آنزيم ATP در بدن ما توليد شده و نيروي زيادي به وجود آمده و توان ما دو چندان شده و قدرتمند مي شويم . انرژي مثبت دادن كه تاثير آن نه تنها در خود انسان بلكه در تمام شنوندگان پيدا مي شود و شايد هم همانند معجزه عمل مي كند . پس كوهنورد حق ندارد خود را ضعيف ، كوچك و حقير جلوه دهد.
