گزارش صعود قله بُل (اقلید) ـ ۱۲ تا ۱۳۹۳,۱,۱۵

کد خبر : 21111
07 بهمن 1399 - 21:12

«بُل» به معنای بلند می‌باشد و مرتفع‌ترین قله استان فارس است.

این قله رفیع و منفرد در حاشیه جنوب‌شرقی زاگراس واقع و همچنین در جنوب‌شرقی شهر اقلید در استان فارس قرار گرفته است.

قله بل با کوهستان‌های کم‌ارتفاع و شرقی و غربی خود، دست در دست هم داده و دورتادور این شهر زیبا و کوهستانی را فرا گرفته است و مانند دژی طبیعی از آن محافظت می‌نماید که وظیفه اصلی آن رساندن آب فراوان، هوای فرحبخش و ایجاد فضای سبز طبیعی، با درختان و مراتع بیکران، به مردم خود است.

مردمی که از قوم اصیل و مهربان فارس هستند و از قرن‌های گذشته تاکنون نگهبان و پاسداشت این بخش از سرزمین عزیزمان ایران بوده‌اند.

اقلید را در گذشته، زمانی که ایران از چهار بخش اصلی خراسان ـ سیستان و بلوچستان ـ دیلم (گیلان و مازندران) و فارس تشکیل شده بود، دروازه ورود به فارس می‌نامیدند.

فارسی که قسمت اعظم افتخارات و گذشته درخشان سرزمین ما را دربرگرفته و با آثار باستانی بجا مانده مانند تخت‌جمشید، شهره عام و خاص گشته است.

اقلید با ارتفاع حدود ۲۳۰۰ متر یکی از مرتفع‌ترین شهرهای ایران به شمار می‌آید و در میان چهار مرکز استان مهم کشور (شیراز ـ اصفهان ـ یزد ـ یاسوج) قرار گرفته است و اقلیمی کوهستانی دارد.

یکی از خصوصیات بارز این شهر عبور رودخانه‌ای از میان آن است که متأسفانه به دلیل پرآب بودن منطقه توجه چندانی به حفاظت از آن نشده و آنچنان که باید مورد رسیدگی قرار نگرفته است.

برنامه دوم نوروزی باشگاه اسپیلت سفری ۴ روزه به این منطقه و صعود این قله زیبا و کم‌نظیر بود که با همیاری و همکاری همنوردان اقلیدی به شرح زیر اجرا شد:

روز اول:
ساعت ۱۱:۰۰ صبح روز دوشنبه ۱۳۹۳٫۱٫۱۱ با تیمی ۱۴ نفره و با سه دستگاه سواری شخصی (اعضا) به طرف اقلید حرکت کرده و با عبور از شهرهای قم، اصفهان و آباده (به طول تقریبی ۷۰۰ کیلومتر) ساعت ۸:۰۰ شب با استقبال همنوردان گرامی آقایان محمدعلی اسلمی، رئیس محترم هیئت کوهنوردی اقلید و امید میرقادری از اعضای گروه کوهنوردی زاگرس اقلید وارد شهر گشته و با هماهنگی این همنوردان شب اول برنامه را در خوابگاه تربیت‌بدنی به صبح رساندیم.

روز دوم:
ساعت ۶:۰۰ صبح آماده شده، با طی ۱۰ کیلومتر جاده خاکی «قله بل» که تابلوهای راهنمای آن مشخص بود به طرف محل پارک اتومبیل‌ها در دامنه شمال‌غربی این قله حرکت کردیم.

حدود ساعت ۷:۰۰ صبح از ارتفاع ۲۷۵۰ متری (پارکینگ) صعود را به طرف پناهگاه بل آغاز نمودیم.
هوای روز قبل بارانی و با پیش‌بینی سایت‌های هواشناسی مطلع شدیم که هوای فردا نیز ناپایدار و بارانی خواهد بود. در نتیجه هوای صاف آن روز را غنیمت شمرده علی‌رغم وزش باد شدیدی که در بعضی مواقع به ۴۰ کیلومتر درساعت هم می‌رسید و با وجود برف در ارتفاعات بالاتر که از دور به چشم می‌خورد، کوهپیمایی را با انرژی تمام جهت صعود قله شروع کردیم.

آقای امید میرقادری به عنوان راهنما در جلوی تیم حرکت کرده، بعد از دو ساعت و نیم به پناهگاه بل در ارتفاع ۳۵۳۰ متر رسیدیم.

پناهگاه بل به دلیل عدم رسیدگی کافی و استاندارد نبودن، تقریباً مخروبه شده و غیرقابل شب‌مانی است. ولی در آن روز به دلیل وزش باد شدید به مکان مناسبی جهت استراحت تیم ما تبدیل شد.
مسیر پارکینگ تا پناهگاه مشخص و با سنگچین و میله علامت‌گذاری شده است. این مسیر به «دره لایشکفت» مشهور است.

بعد از کمی استراحت در پناهگاه به طرف قله حرکت کردیم.
پناهگاه برسر گردنه‌ای کوتاه ساخته شده که باد شدیدی دارد. بعد از آن دشت کوتاهی قرار دارد که به اول یال صعود می‌رسد.

این یال بعد از یک ساعت صعود به طرف شرق تغییر مسیر داده، بعد از فراز و نشیبی کوتاه به قله اصلی می‌رسد.
در چندجا صخره‌های کوتاهی است که به سادگی می‌توان آنها را دور زد.

چند نقطه از این مسیر بهمن‌گیر بود که به دلیل حجم کم برف هیچگونه خطری نداشت.
میزان بارش برف در روزهای قبل به حدود ۱۰ سانتی‌متر می‌رسید.

در ساعت ۱۲:۰۰ به اتفاق تمامی نفرات تیم (۱۵ نفر) به قله دست یافتیم و ارتفاع آن را با GPS 3965 متر (تقریباً هم‌ارتفاع قله توچال) ثبت نمودیم.
وزش باد بر روی قله کمتر از ارتفاعات پایین‌تر بود. (پدیده‌ای که گه‌گاه در کوهستان با آن مواجهیم.)

از روی قله علاوه بر رشته‌کوه باعظمت دنا در غرب، توانستیم قلل منطقه شیرکوه یزد را هم از سمت شرق نظاره‌گر باشیم. قلل کم‌ارتفاع دیگری در منطقه به چشم می‌خورد که راهنما توضیحاتی را در مورد آنها ارائه نمود.
در ساعت ۱۴:۰۰ به پناهگاه بازگشته، بعد از استراحت از دره کناری مسیر صعود (شرقی) به طرف محل پارک اتومبیل‌های فرود آمدیم.

لازم به ذکر است چند چشمه در این مسیر وجود داشت که در این فصل، برف روی آنها را پوشانده بود.
ضمناً چند مسیر دیواره‌ای نیز در قسمت‌های پایین پناهگاه وجود داشت که به گفته آقای میرقادری قابل صعود فنی سنگنوردان است.

در مجموع می‌توان گفت طول مسیر صعود قله بل با وجود مرتفع بودن، کوتاه و قابل دسترس می‌باشد که علت اصلی آن شیب‌های مناسب و مرتفع بودن محل آغاز صعود است.
در ساعت ۱۷:۰۰ سوار بر اتومبیل‌ها، بعداز یک روز کوهنوردی دلچسب و بی‌نقص و مهمتر از همه ایمن، به طرف اقلید بازگشتیم و شب دوم برنامه را در خوابگاه تربیت‌بدنی به صبح رساندیم.

روز سوم:
نیمی از روز سوم برنامه را با گشت‌زنی در شهر اقلید گذراندیم که با راهنمایی همنوردان اقلیدیمان صورت گرفت. بازدید از چشمه پربار و زیبای «رسول‌ا…» ـ اثر باستانی «حوض دخترگبر» ـ بازدید از مسیر رودخانه و دیدنی‌های اطراف شهر بخش‌های مختلف آن بود.

به گفته آقای اسلمی قرار است «با اختصاص بودجه‌ای» بر روی تپه‌ای زیبا در حاشیه شهر، مکانی به نام «خانه کوهنورد» با امکانات گوناگون ساخته شود که به نظر می‌رسد با توجه به وجود پتانسیل‌های طبیعی این شهر بتواند طرحی جالب در جهت ایجاد و راه‌اندازی ورزش‌های کوهستانی در منطقه گردد.

در ساعت ۱۲:۰۰ ظهر در حالی که باران شدیدی در حال باریدن بود، با دوستان اقلیدی خداحافظی کرده و شادان از آن که موفق شده بودیم در روز گذشته در هوایی مناسب قله بُل را صعود کنیم، به طرف شهرستان ابرکوه حرکت کردیم.
در آنجا بعد از بازدید از مکان‌های تاریخی شهر، به ویژه سرو کهنسال ۴۰۰۰ ساله و صرف ناهار از طریق جاده ندوشن، به شهرستان عقدا ادامه سفر داده و شب سوم برنامه را در آنجا به صبح رساندیم.

روز چهارم:
بعد از بازدید از نقاط تاریخی و جالب شهر عقدا که بسیار مورد توجه‌مان قرار گرفت. بعداز ظهر همان روز از طریق شهرهای نائین ـ اردستان ـ کاشان و قم به تهران بازگشتیم و بدین‌ترتیب برنامه دوم نوروزی باشگاه اسپیلت، بعد از برنامه اول (قله کبیرکوه ـ ایلام) با موافقیت به پایان رسید.

در پایان باید از همنوردان اقلیدی کمال تشکر و قدردانی را به عمل آورم.
اشخاصی که با محبت و عشق فراوان به ورزش کوهنوردی با آغوش باز، در جهت توسعه این ورزش در اقلید خود کوشش می‌نمایند و موجب آن می‌شوند تا تیم‌هایی نظیر تیم باشگاه ما که با طی مسافتی طولانی به شوق دیدار آنها و کوهستان‌شان به این شهر شتافته‌اند، با دستانی پربار به شهر و دیار خود بازگردند و تا ابد خاطره زیبای صعود قله بل را در اذهان خود زنده نگه دارند.

گزارش سایت از: ذ. حمیدی
۱۳۹۳,۱,۱۶

همراهان ما (۱۵ نفر):
خانم‌ها: داداشی، سلطانی، ف. درزی، شاهرخی و کمالی
آقایان: حمیدی (سرپرست)، فتحیان، غلامی، دهخدایی، سلیمی، قمری و الستی
مهمانان: آقایان: هاشم بابایی از ارومیه، آرش فتحیان از همدان و امید میرقادری (راهنما) از اقلید

در روز صعود، ۲ نفر از اعضای اسبق باشگاه به اسامی آقایان مهران حیدرخانی و علی‌اکبر بهرامی، هرکدام جداگانه در منطقه حضور داشتند که موفق به صعود قله شدند. بدینوسیله شادباش خود را به این همنوردان اعلام می‌داریم.