در یادداشتی که پروانه کاظمی به بام نیوز ارسال کرد،اظهار داشت:
ارتفاع جایی است که آدم‌ها ذات خود را نشان می‌دهند.
من کوهستان را خیلی دوست دارم، چون در کوه آدم‌ها شخصیت واقعی شان هستند.
انسان‌ها وقتی درشرایط سخت قرار دارند خیلی واقعی‌تر هستند و اگر در آن شرایط سخت به دیگران کمک کنند معلوم می‌شود که انسان خوبی هستند و اگر هم خودخواه باشند که خود واقعی را به نمایش می‌گذارند. آدم‌ها مختلف‌اند و کوه این خاصیت را دارد که ذات انسان‌ها را نشان دهد.
آدم‌هایی که خوب هستند خوبی‌های خود را بروز می‌دهند و آدم‌های بد نیز بدی‌های خود را بروز خواهند داد.
در شهر، آدم‌ها می‌توانند راحت‌تر خود را مخفی کنند. می‌توانند نقاب‌های خود را حفظ کنند. ولی در کوه اینطور نیست، گاهی در کوه اتفاق‌هایی افتاده و رفتارهایی را از دوستانی دیدم که اصلا انتظار آن را نداشتم و همچنین بالعکس بودند آدم‌هایی که نمی‌شناختم و برای بار اول آن‌ها را می‌دیدم اما آنقدر خوبی در وجودشان بوده است و آنقدر وجودشان پر از انرژی مثبت و مهربانی بوده که نزدیک‌ترین دوستان من شده‌اند و فکر می‌کنم این دوستی‌ها همیشه پایدار هم می‌ماند.
اما باید دانست که اگر انسان در کوه ذره‌ای غرور داشته باشد زمین می‌خورد. کوه و طبیعت آنقدر عظمت دارد که در آن همه هیچ هستند، فقط قدرت و طبیعت آن‌جا حاکم است. انعکاس رفتار در کوه خیلی سریع است و امکان ندارد در کوه مغرور باشی و موفق شوی .
پروانه کاظمی
