زولپیدم دارویی غیربنزودیازپینی است که جهت درمان کوتاه مدت بی خوابی تجویز می گردد. گرچه ابتدا تصور می شد که این دارو فاقد اثرات وابستگی و سوء مصرف است اما مطالعات جدید نشان می دهد که این دارو پتانسیل اعتیاد دارد.
علائم سندرم قطع دارو شامل: تعریق، تاکیکاردی (تند تپشی قلب)، تاکی پنه (تند نفسی)، لرزش، اضطراب، خستگی، تهوع و استفراغ، گُر گرفتگی، پانیک، ناراحتی گوارشی، گریه غیرقابل کنترل و دلیریوم (روان آشفتگی) می باشد.
اگر به مصرف این دارو عادت کرده اید و بدنتان به آن وابسته شده است، در ارتفاعات پایین تر از ۳۰۰۰ متر برای قطع کامل، تیپر کردن (قطع تدریجی و آهسته) توصیه می شود. قطع ناگهانی ممکن است موجب تشنج شود. البته بهترین راه، جایگزینی دوز معادل یک داروی بنزودیازپینی طولانی اثر (در سطح شهر و ارتفاع پایین) مانند دیازپام، کلردیازپوکساید و سپس قطع تدریجی داروی جدید می باشد. این جایگزینی از تشنج احتمالی هم ممانعت می کند.
همچنین می توانید از قرص دگزامتازن بهره ببرید. داروی دگزامتازون فقط در درمان کاربردی است و در پیشگیری هیچ تأثیری ندارد و به عنوان رده دوم درمانی استفاده می شود. پس در استفاده از آن محتاط باشید. اکسیژن کمکی به همراه آمبوبگ نیز می تواند شرایط را برایتان بهتر کند.
