تأثیر کوهنوردی
از بین رفتن چربی بدن
در موقع فعالیت ورزشی و بخصوص در کوهنوردی، کالری مورد نیاز بدن به ۳ برابر افزایش پیدا می‌کند. بدن برای تأمین کالری مورد نیاز خود به اجبار چربی‌های ذخیره شده را می‌سوزاند و به مصرف می‌رساند، از طرفی در موقع فعالیت ورزشی، انسان به شدت عرق می‌کند و مقداری از چربی‌های زیر پوست در اثر تعریق شسته و دفع می‌شوند.
جلوگیری از بیماریهای قند خون
در موقع کوهنوردی، متابولیسم (سوخت و ساز) مواد شناور در خون مانند قند، کلسترول، پروتئین‌ها و اسید اوریک به بهترین وجهی صورت می‌گیرد و در نتیجه سوخت و ساز کامل خون از ابتلا به بیماری قند نیز جلوگیری می‌کند.
قوی‌تر شدن ریه‌ها
در حین کوهنوردی در ارتفاعات، فشار هوا کمتر می‌شود و نیز میزان اکسیژن موجود در ترکیب هوا کاهش پیدا می‌کند. بدن برای جبران کمبود اکسیژن و برای رفع خستگی و تنگی نفس، هورمونی به نام اریتروپویی را از طریق کلیه‌ها ترشح می‌کند که این هورمون وارد مغز استخوان می‌شود و مقدار خون‌سازی گلبول‌های قرمز را افزایش می‌دهد. در نتیجه فعل و انفعالات فوق، مقدار هموگلوبین خون از ۱۴% به ۲۰% افزایش پیدا می‌کند. هماتوکریت از ۴۴% به ۶۰% می‌رسد و در نتیجه مقدار ظرفیت انتشاری و میزان ظرفیت تهویه ریه‌ها زیادتر می‌شود که به اصطلاح عامه، نفس آدم زیاد می‌شود و به همین علت یک کوهنورد در شرایط عادی دونده خوبی خواهد بود. بیشتر دوندگان المپیک که در ۱۵۰۰ متر و ماراتن مقام‌های بالا را کسب می‌کنند، معمولاً برای آمادگی و تقویت ریه‌هایشان در ارتفاعات بالا کوهنوردی می‌نمایند.
