يكي از مهمترين أصول دانش تمرين، تداومم تمرين است كه متاسفانه در برخي رشته‌هاي ورزشي از جمله كوه‌نوردي و يا دوچرخه‌سواري كمتر مورد توجه قرار مي‌گيرد.
بارها مواجه با آنيم كه افرادي بدون داشتن تمرينات مداوم و مدون هفتگي، در پايان هفته و يا چند هفته يك‌بار پاي در ركاب مي‌گذارند و يا راهي كوهستان مي‌گردند. اين امر تا بدانجا كه در حد گردشگري و يا كوه‌پيمايي ساده در ارتفاعات پائين‌دستي باشد چندان مهم نيست اما چنانچه تصميم به اجرا برنامه‌هاي سنگين‌تري داشته باشيم لازمه آن داشتن تمرين مداوم و پيوسته زير نظر يك مربي با تجربه و اصطلاحاً كاردرست است.
اين تمرينات با حداقل سه جلسه در هفته، در روز و ساعت معين يك ضرورت است. چه در غير آين صورت ساعت بدن دچار سردرگمي شده و از سويي با آسيب‌پذيري‌هاي گوناگون مفصلي و عضلاني از قبيل دردهاي زانو و ستون فقرات عمر ورزشي فرد كوتاه مي‌گردد. بنابراين ترك تمرين به هر علت كه باشد اثرات نامطلوب خود را بر ارگانيزم بدن بر جاي خواهد نهاد و سبب افت توانايي‌هاي پايه بصورت تصاعدي خواهد شد.
بعنوان مثال چنانچه آمادگي فرد را مثلاً عدد ٧٠ در نظر بگيريم با عدم رعايت اصل تداوم تمرين اين عدد كاهشي به شدت پايين را خواهد داشت كه عمده‌ترين نشانه آن در اولين تمرين نمايان مي‌گردد.
هر وعده تمرين بايستي شامل سه قسمت: تمرين‌هاي اختصاصي مرتبط با رشته مربوطه، تمرين در سيستم هوازي و تمرين در سيستم غيرهوازي باشد كه درصد آن‌ها با توجه به مثلث تغذيه-تمرين-استراحت زير نظر مربي مجرب تعيين و انجام مي‌پذيرد.
