اوایل کوهنورد را با “مرام کوهنوردی” می‌شناختند. قوانین نانوشته‌ای که “انسانیت و مسئولیت‌پذیری در قبال طبیعت” را در بالاترین سطح ارزش‌های یک کوهنورد قرار میداد.
بعدها کم کم “مرام و مسئولیت‌پذیری”، جایگاهش را از دست داد و “توانمندی‌های فیزیکی” شد معیار اصلی سنجش یک کوهنورد.
و اما حالا دیگر توانمندی فیزیکی هم چندان خریداری ندارد.
این روزها “مدرک” معیار اصلی سنجش یک کوهنورد است.
حالا می‌خواهد انسان باشد یا نباشد؛
می‌خواهد مسئولیت‌پذیر باشد یا نباشد.
حالا فقط این مدرک است که مهم است؛
اگر کمی اعداد و ارقام هم کنارش باشد که چه بهتر…
و این بزرگترین درد و بیماری امروز کوهنوردی کشور ماست.
