گروه آموزشی بام نیوز،مطلبی را در خصوص میزان ارتفاع منتشر نمود:
بطور کلی میزان ارتفاع به چهار دسته تقسیم می‌شود:
فیزیولوژی ارتفاع
ارتفاع متوسط: ۱۵۲۰ تا ۲۴۴۰ متر که باعث کاهش عملکرد فعالیتی و افزایش تهویه آلوئولی می‌شود. در این مرحله تبادل اکسیژن شریانی هنوز دچار اختلال عمده‌ای نشده است. بیماری حاد کوهستان Acute mountai- sickness (AMS) در ارتفاعات بیشتر از ۲۱۳۰ تا ۲۴۴۰ اتفاق می‌افتد.
ارتفاع بالا: ۲۴۴۰ تا ۴۲۷۰ متر که با کاهش اشباع اکسیژن شریانی در ارتباط است و لذا فرد ممکن است طی فعالیت یا خواب دچار هیپوکسی قابل‌توجهی شود. بیشتر اختلالات پزشکی مربوط به ارتفاعات در این محدوده ارتفاع دیده می‌شود.
ارتفاع خیلی بالا: ۴۲۷۰ تا ۵۴۹۰ متر که بیشتر در مناطق کوهستانی جنوب آفریقا و یا هیمالیا دیده می‌شود. صعود ناگهانی به این ارتفاعات بسیار مخاطره‌آمیز است و حتما یک دوره کوتاه سازگاری و تطابق با محیط (acclimatization) به منظور پیشگیری از بیماری لازم است.
ارتفاع شدیدا بالا: بیش از ۵۴۹۰ متر که با هیپوکسی و هیپوکاربی شدیدی همراه است. امکان تطابق با این محیط غیرممکن است و به خواب رفتن در این ارتفاع به علت تشدید هیپوکسی مرگ‌آور است.
