چنانچه فدراسیون کوهنوردی، یکی از کم حرف ترین فدراسیون‌های ورزشی کشور نام بگیرد، عجیب نیست، چون ریاست محترم، فردی مأخوذ به حیا و اصولأ کم حاشیه اند.
گفتنی است اما؛ رؤسای انتصابی هیأت های تابعه تحت فرمان، چنان در سکوتی عمیق فرو رفته اند ،که انگار هجوم ویروس #کرونا و کمبود بودجه سالانه نیز، دلائل دیگری افزون بر نداشتن برنامه بوده و خاموشی خود خواسته یا ناخواسته ای حادث شده که اثراتش را در میزان پائین فعالیت های ورزشی استان ها به وضوح می توان مشاهده کرد.
اتمام دوره هیأت‌ها و نبود انگیزه کافی بواسطه نبود نیروی جوان و پرانرژی برای انجام برنامه هایی که تدارک دیده یا ندیده بودند، به میزانی است که انگار درب هیأت ها را قفل و زنجیر کرده اند و خلاص. نه کسی می رود و نه کسی می آید و آب از آب تکان نمی خورد و بیشتر آقایان به سیاسی کاری مشغولند!
متاسفانه تنها حرکت این روزهای هیأت های ورزشی، انتشار بیانیه های بی اثر سفارش شده از سوی کسانی ست که هیچ راندمان مثبتی در پیشرفت این ورزش در جایگاه مناسب آن را نداشته اند و اصولأ این کاره نبوده و نیستند.
انتخابات ۱۴۰۰ نزدیک است و باید انتظار بیانیه هائی را داشت که رنگ و بوی سفارش به شرکت در انتخابات از سوی هیأت ها به ورزشکاران را به خود به بگیرد که اصولاً رفتاری خارج از محدوده فعالیت شان می باشد.
کاش کارآمدی هیأت ها در اجرای برنامه هائی بود که در محدوده وظایف شان است، نه فعالیت های فوق برنامه. کاش خاموشی و رخوت هیأت ها به پایان برسد.
و پرسش اینکه؛ آیا سکوت و نشستن در آفتاب زود غروب مدیریت های انتصابی، پیش‌برنده اهداف ورزشی است؟
