عصبانی‌ترین و خطرناک‌ترین اخلاق خرس‌ها در سه زمان است، یکی وقتی خرس سر لاشه‌ای باشد، دیگری وقتی خرس مادر توله‌ای دارد و سوم وقتی که خرس نر برای جفت‌گیری قلمرو طلبی می‌کند.
خرس نر هیج مانعی را بر سر تصاحب ماده خرس تحمل نمی‌کند و حتی توله خرس‌ها را می‌کشد. چون خرس ماده تا وقتی توله‌هایش دو تا سه ساله نشوند تمایلی به جفت گیری نشان نمی‌دهد و خرس نر که توله‌ها را مانع می بیند اقدام به از بین بردن آنها می کند.
از سوی دیگر خرس ماده بیشترین حساسیت را روی توله‌ها به خصوص توله‌های جوان دارد، برای همین معمولا ماده خرس‌هایی که توله دارند، سعی می کنند وارد قلمرو خرس نر که از پیش برای خود تعیین کرده اند، نشوند.
ماده خرس‌ها را می‌توان مهربان ترین مادر بین حیوانات وحشی در مقابله با هر خطری دانست. هر چند خرس‌های مادر توله‌های خود را می‌شناسند ولی گاه توله‌ها مادر خود را گم می کنند
در هر حال بیشتر خرس‌های ماده از توله‌های غریبه هم نگهداری می کنند و حتی به آنها غذا می‌دهند تا آنکه مادرشان پیدا شود و آنها را باخود ببرد. اگر مادر توله‌ها پیدا نشود، آنها پیش مادر جدید خود می‌مانند و مانند یکی از اعضای خانواده با آنها رفتار می‌شود.
