– همیشه یک کیسه با خود داشته باشیم و تمام پسمانده های خود را به پایین نقاط تعیین شده برای زباله برسانیم.
– از راه های پاکوب عبور کنیم: گذر از راه های میان بر و دلخواه، سبب از میان رفتن پوشش گیاهی و فرسایش خاک می شود.
– از چیدن هر گونه گل و گیاه خودداری کنیم.
– در حفظ درختان بکوشیم و هیچگاه با چوب و بوته آتش روشن نکنیم. برای گرم کردن غذا و درست کردن چای، یک چراغ کوچک همراه ببریم. اگر در جایی آتش روشن کردیم، پیش از ترک محل آن را کاملاً خاموش کنیم و روی آن خاک بریزیم.
– هنگام زدن چادر یا پهن کردن زیرانداز، از کندن گیاهان و تخریب دامنه ها خودداری کنیم.
– از نزدیک شدن به آشیانه جانوران و آسیب رساندن به آنها خودداری کنیم.
-از دفع ادرار و مدفوع در نزدیکی جویبارها و رودخانه ها خودداری کنیم. تا حد امکان سعی از توالت های پایین دست کوه استفاده کنیم.
– از نوشتن یادگاری روی سنگها، دیواره غارها، دیواره پناهگاه ها خودداری کنیم.
– هیچگاه به تشکیلات آهکی داخل غارها، همچنین به صخره ها و دیگر پدیده های کوهستانی آسیب نزنیم.
– برنامه های کوه نوردی جمعیتی چند صد نفره و چند هزار نفره که فشار ناگهانی زیادی بر طبیعت وارد سازد، اجرا نکنیم.
– در هنگام کوهنوردی، همانند یک محیط بان مسئول، مراقب تخلف ها و آسیب رسانی های احتمالی دیگران باشیم بیشتر کسانی که اشتباه کوچکی مرتکب می شوند، با یک تذکر محترمانه قانع می شوند. شکارچیان غیر مجاز و جویندگان آثار تاریخی رابه مقام های مسئول معرفی کنیم.
– مشکلات محیط زیستی کوهستان مانند چرای مازاد به ظرفیت مرتع، جاده سازی های غیر اصولی، سدسازی، معدن کاری، زمین خواری و گردشگری غیرمسئولانه را بشناسیم و با طرح آن در رسانه ها یا با نامه نگاری به مسئولان خواستار رفع این مشکلات شویم.
– به جای درخواست ازمسئولان برای ایجاد تسهیلات کوهنوردی مانند پناهگاه خواستار ساخت خانه کوه نورد در شهر یا روستا به منظور برگذاری نشست ها و تأسیس کتابخانه و مرکز اطلاعات کوهنوردی شویم. با محافلی که طرح های احداث تله کابین، پیست موتورسواری و تأسیسات دیگر در کوه می دهند. رایزنی کنیم و به آنان طرح های جایگزین در جهت سرمایه گذاری در روستا یا شهر نزدیک پیشنهاد دهیم.
– منطقه های دارای ویژگی استثنایی را به سازمان های محیط زیست و میراث فرهنگی معرفی کنیم و از آنها بخواهیم که بابت این منطقه ها در فهرست آثار حفاظت شده یا ملی، به حفظ آن کمک کنند.
– به فرهنگ مردم کوهپایه نشین احترام بگذاریم. این فرهنگ ها را بشناسیم ودرحفظ آن ها به جامعه ی محلی کمک کنیم. جنبه هایی از فرهنگ بومی می تواند به توسعه پایدار جامعه کمک کند.
– برای ورود به مناطق حفاظت شده، پارک های ملی و مانند آن، حتما از مقام های مسئول اجازه بگیریم و پاسگاه های محلی و ماموران را در فشار نگذاریم که با ورود ما موافقت کنند.
– در سازمان های مردم نهاد طرفدار محیط زیست عضو شویم و در برنامه هایی مانند روز پاک سازی کوهستان. روز جهانی کوهستان، روز زمین پاک، روز ملی دماوند و … مشارکت کنیم.
