کوهستان ارام و دوست داشتنی است اما می تواند برای تازه واردان و علاقه مندانی که در ابتدای راه قرار دارند، خطرناک و حادثه ساز باشد بنابراین لازم دانستیم که در این مقاله شما را از پیش با برخی از این خطرات احتمالی اشنا کنیم.
میل به کوهنوردی با فرا رسیدن بهار و تغییرات اب و هوایی بیشتر و بیشتر می شود، در این فصل که بلافاصله بعد از زمستان قرار دارد خطراتی کمین کرده اند برای مثال برف ها هنوز ناپایدار هستند و بهمن اکثر دره ها را تهدید می کند. شاید کوهستان به ظاهر افتابی و گرم باشد اما این وضعیت ثانیه ای ثابت نخواهد ماند و حتی ممکن است جای خود را به کولاک و سرما دهد. ریزش های جوی و به ویژه باران باعث شده است که خاک کوهستان همواره خیس و در معرض لغزش باشد.
در تابستان اب و هوای با ثبات تری جریان می یابد
در این فصل به غیر از درگیری با صخره ها و سنگ ها، مشکل دگری وجود ندارد و نسبتا شرایط کوهنوردی فراهم تر است. پاییز با پوشیده شدن قلل کوهستان توسط برف های اندک همراه است. در این فصل هم مانند بهار وضعیت اب و هوا به یکباره تغییر می کند. در زمستان اما وضعیت دشوار و پیچیده تر است. احتمال سقوط بهمن، مواجهه با مه و کولاک و بوارن وجود دارد.
نخستین و بارز ترین صفت یک کوهنورد حرفه ای، انسان دوستی و عشق به هم نوع است. یک کوهنورد حرفه ای، غرور را در پایین کوه دفن می کند و حتی در مسیرهای راحت به خود غره نمی شود. به یاد داشته باشید که تولید صدا در کوهستان ممکن است مشکل ساز شود پس تا جایی که می توانید از این کار خودداری کنید. از جدا ساختن سنگ ها در کوه بپرهیزید با احتیاط گام بردارید. مانع دویدن افراد در هنگام پایین امدن شوید و همیشه سعی کنید از مسیر شناخته شده و اشنا کوهنوردی کنید.
اگر هنگامی که در قله قرار داشتید اسمان شروع به باریدن کرد و رعد و برق را حس کردید سریعا پناه بگیرید و به یاد داشته باشید که رعد و برق غالبا به قله ها و مناطق مرتفع برخورد می کند.
برای پایین امدن از کوه چند نکته را به خاطر بسپارید:
در موقع پایین امدن از پریدن از روی سنگ ها خودداری کنید و در شیب های تند، ارام و سنگین گام بردارید. پا را از زانو کمی خم کنید تا فشار ناشی از پایین امدن مستقیما به مفصل و استخوان وارد نشود.
تذکرات ایمنی
۱: به محض مشاهده ی هوای نا مساعد و قبل از بحرانی شدن وضعیت، برای پوشیدن لباس های گرم (دستکش. کلاه و بادگیر) خود اقدام کنید. ممکن است بعدا فرصتی برای این کار نباشد.
۲: با احساس اولین نشانه های بیماری (تنگی نفس و…) سریغا برای کاهش ارتفاع اقدا کنید.
۳:در هنگام وزش باد از اردو زدن و برپایی کمپ روی قله ها و تیغه ها خودداری کنید.
۴: برای شب مانی ارتفاعتان را تا جای ممکن کاهش دهید و سعی کنید در شکاف ها و دیواره ها اتراق کنید.
۵: در کوهنوردی های طولانی و صعودهای سنگین تر لازم است حداقل یک امدادگر با تجربه حضور داشته باشد. همچنین تلاش کنید از قبل پناهگاه ها و مراکز امداد رسانی را به خاطر بسپارید.
سرما زدگی:
در زمان اجرای برنامه های زمستانه، نبود و یا نقصان تجهیزات از اصلی ترین عواملی است که جان کوهنوردان را به خطر می اندازد. وضعیت و شرایط سخت جوی حتی اگر به مرگ منتهی نشود. در مواردی که پوشاک مناسبی برای پوشاندن دست ها و بدن به ویژه زمانی که از کفش مناسب برخوردار نباشید، خطر سرما زدگی حتمی را در پی دارد.
سرمازدگی در کوهستان عمدتا بر دو نقطه ی خاص بدن به طور انی و لحظه ای تاثیر می گذارد که این نقاط انگشتان دست و انگشتان پا هستند.
از مهم ترین نکاتی که باید به ان ها توجه کنید می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:
در صورت وقوع سرمازدگی هرگز عضو سرمازده را مالش یا ماساژ ندهید، اگر جایی از بدنتان تاول زد ان را نترکانید و نیز عضو سرمازده را در معرض مستقیم گرما و یا اتش قرار ندهید.
راه رفتن روی پای یخ زده قدغن است، ابتدا سعی کنید کوهنورد سرمازده را از محل سرد به جای گرم تر منتقل کنیدو او را خوب بپوشانید. سپس عضو سرمازده را برهنه کنید و اگر انگشتر یا ساعت و یا گتر دارد فشار ناشی از ان را از بین ببرید. می توانید عضو یخ زده را زیر بغل خود که گرم ترین جای ممکن است قرار دهید و یا با لباس های دیگر بدون مالش ان را گرم کنید. راه دیگر این است که عضو را درون اب ۴۰ درجه قرار دهید و به مدت ۲۰ دقیقه این کار را تکرار کنید. گرم شدن و برگشت عضو سرمازده بسیار بسیار دردناک است پس بعد از انجام مراحل گفته شده دست و یا انگشتان را با باند تمیز ببندید و تا انجایی که می توانید از عفونت عضو جلوگیری کنید.
