گزارش برنامه صعود به قله دومیر به ارتفاع ۳۵۰۵ متر

گزارش برنامه صعود به قله دومیر به ارتفاع ۳۵۰۵ متر

تاریخ اجرا: جمعه ۲۷ اردیبهشت

تعداد: ۱۴ نفر

وسیله نقلیه: مینی بوس

هوا: نیمه ابری و در ساعات عصر بارانی

زمین: خشک و دره ها پر از برف

نحوه دسترسی به پای صعود قله دومیر

با حرکت از شرق تهران در ساعت ۴ صبح و سوار کردن همنوردان در مبدا و طول مسیر به سمت غرب وارد اتوبان تهران- قم شدیم.

پس از عبور از قم وارد کمربندی غربی شهر شده و به سمت جاده قدیم اصفهان از آن خارج شدیم.

جاده ای آسفالته به سمت شرق از شهر دلیجان با تابلوی نراق جدا میشود که با عبور از نراق و مشهد اردهال تا کاشان امتداد می یابد.

از این جاده نیز جاده باریک آسفالته ای ما را تا روستای مزوش (mozvash) میبرد. البته جاده میانبری نیز پس از عبور از کنار یک امامزاده تا روستا امتداد می یابد که ابتدای آن آسفالته و بقیه اش خاکی است و ما اشتباها از این مسیر رفته و قبل از روستا به راه آسفالته رسیدیم.

در ابتدای روستا، راهی از بالا دست و با دور زدن ده از سمت چپ به سمت معدن میرود.

ما در ابتدا وارد روستا شده و پس از کمی اتلاف وقت مجددا وارد این راه شدیم و در ساعت ۹٫۴۵ به معدن رسیدیم.

مینی بوس های زیادی به همراه تعدادی سواری در این محل پارک کرده و گروههای زیادی از شهرهای اطراف از جمله اصفهان و دلیجان و همچنین از شهر های دوردستی چون تهران و قزوین خود را به پای صعود رسانده بودند.

به دلیل قرارداشتن نام این قله در لیست ققنوس( ۳۱ قله مرتفع ۳۱ استان) در دو سه سال اخیر این قله که قبلا کمتر شناخته شده بود مورد استقبال کوهنوردان قرار گرفته است.

در ساعت ۹٫۵۵ از دره سمت راست راهمان را برای صعود در پیش گرفته و کمی بعد از دره فرعی سمت راست خود را به روی یال با جهت تقریبی شرقی- غربی رساندیم.

این یال تقریبا پر شیب را که دارای راه پاکوب نیز بوده است ادامه داده و در ساعت ۱۱٫۲۰ به یال اصلی که با تغییر جهت به سمت جنوب میرود رسیدیم . این یال سنگلاخی را تا زیر شیب آخر منتهی به قله که تند و نیمه صخره ای و احتمالا در فصل زمستان کمی چالش برانگیز است ادامه دادیم

پس از عبور از شیب تند نهایی با تروارس رو به بالا و سمت راست، در نهایت ساعت ۱۳ به قله رسیدیم.

رسیدن به قله دومیر و بازگشت از مسیر دره پر از برف

قله ای که سطح کمی نسبت به جمعیت حاضر در آنجا داشت و کوهنوردان برای عکس گرفتن با تابلوی قله به نام اردهال وقت زیادی در آنجا صرف کردند.

هوا رو به سردی میرفت و احتمال بارش باران نیز مزید بر علت شد که قله به سرعت تخلیه شود. عده زیادی یال غربی را برای فرود انتخاب کردند و ما نیز مستقیما از برفچال پر از برف کنار این یال با سرعت مناسبی رو به پایین سرازیر شدیم و در نهایت ساعت ۱۶ خود را به کنار مینی بوس رسانده و از آنجا عازم تهران شدیم.