پس از صرف صبحانه و چای و جمع آوری چادرها و وسایل و بار کردن آنها به مینی بوس ها ساعت ۶:۴۰ شروع به حرکت به سمت روستای مجن کرده و پس از گذر از این روستا به روستای تاش که هدف صعود به قله از آنجا بود رسیدیم.ساعت ۸ به روستای تاش رسیده و پس از پیاده شدن از مینی بوس سوار کامیونهای معدن که در مسیر ما بودند شدیم و تا فاصله ۶ کیلومتری روستای تاش در مکانی موسوم به میشی که در ارتفاع ۲۶۵۰ متری قرار داشت با کامیون آمدیم.سپس مسیر پیاده روی را از ته دره شروع کرده
و پس از پیمودن ۱ ساعت مسیر سنگلاخی به آبشاری رسیدیم که زیبایی آن مسحور کننده بود نام این منطقه امامزاده پیر میشی بود.
بعد از صرف چای و کمی استراحت صعود را از روی صخره های پرشیب شروع کرده و پس از ۲ ساعت به خط الراس رسیدیم شیب مسیر رفته رفته بیشتر می شد.
پس از پشت سر گذاشستن چهار قله کاذب ساعت ۲ بعد از ظهر به قله شاهوار(۳۹۴۵متر) رسیدیم.
با وجود هوای گرم خرداد ماه اما هنوز قله برف داشت، بومیان محلی ضرب المثلی داشتند که عبارت بود از “شاهوار و بی برفی؟” که کنایه از سخاوتمند بودن کسی می باشد.برای مسیر بازگشت از سمت شمال قله، راه مشخصی که در کنار آن دره اصلی قرار داشت را انتخاب نموده ولی به علت زیاد بودن برف و نرم شدن آنها در اثر گرم شدن هوا، راهنما و آقای مرتضوی گروه را به سوی خط الراس دره کشیدند. در پشت دره اصلی دره ای موسوم به دره خرسان و در کنار آن چشمه خرسان قرار داشت که جای بسیار خوش آب و هوا و پر از جاذبه های خلقت خداوندی بود.
بعد از پیمودن راههای پر شیب، گروه به معدن رسیده و از معدن تا روستای تاش حدود ۱ ساعت در مسیر سرازیری راهپیمایی طاقت فرسایی وجود داشت نهایتا ساعت ۸ غروب به دهکده تاش رسیده و پس از استراحت کوتاهی کوله پشتی ها را بار ماشین ها کرده و شب دوم را در پیشگاه یکی از مشهورترین عرفای جهان، شیخ ابوالحسن خرقانی واقع در خرقان به زیارت این عارف و عالم ربانی مشغول شدیم و در جوار ایشان شب را استراحت کرده و به صبح رساندیم.لازم است از تمامی اعضای گروه علی الخصوص آقای سید اسماعیل مرتضوی و آقای جلیل قربانی از پیشکسوتان ورزش کوهنوردی و آقای جواد میناخانی که در این صعود تلاش فراوانی داشتند قدردانی نمائیم.
