آزمون رست Rast یکی از آزمونهای مهم در علوم ورزشی میباشد که باعث میگردد بتوانیم وضعیت بی هوازی افراد را مورد ارزیابی قرار دهیم. این آزمون هم خانواده آزمونهای بی هوازی همچون وینگت و یا پرش سارجنت میباشد و باعث میگردد تا بتوانیم فاکتور مهم بی هوازی در افراد ورزشکار را مورد ارزیابی قرار دهیم.
توان بی هوازی چیست: توان بی هوازی به توانایی بدن به استفاده از سیستم انرزی فسفازن یا همان آلاکتیک گفته میشود. معمولا ورزشکاران قدرتی و سرعتی دارای میزان بالایی از این توان بوده و در صورتی که ورزشکاران اینگونه رشته ها در این بخش دچار ضعف گردند بر روی اجراهای ورزشی آنها تاثیر منفی خواهد گذاشت
این بدان معنی است که یک پرنده ارتفاع، یک پرتاب کننده با وزنه، یک وزنه بردار و یا حتی یک دروازه بان فوتبال نیاز به حداکثر توان بی هوازی بالایی میباشند. این میزان با یک برنامه تمرینی قدرتی و توانی قابل بهبود میباشد و افراد با یک برنامه تمرین و تغذیه و مکمل مناسب میتوانند به حداکثر توان بی هوازی خود دست یابند. ضمن اینکه ژنتیک نیز بر روی توان بی هوازی موثر میباشد. بدین معنی که افرادی که دارای تارهای عضلانی تند انقباض FTb بیشتری در مقابل عضلات کند انقباض مانند ST میباشند بالقوه دارای توانی بی هوازی بالاتری نیز خواهند بود.
روش اجرای آزمون Rast:
– یک مسافت ۳۵ متر را که در دو سمت آن به اندازه کافی فضای خالی وجود دارد را انتخاب نمائید
– از ورزشکار بخواهید تا به مدت حداقل ۷ دقیقه خود را گرم نماید
– پیش از هر چیز وزن ورزشکار را اندازه بگیرید
– از ورزشکار بخواهید تا با فرمان “رو” مسافت ۳۵ متر را با سرعت هر چه تمامتر طی نماید
– در انتهای مسافت ورزشکار باید به مدت ۱۰ ثانیه استراحت نماید
– بلافاصله بعد از ۱۰ ثانیه استراحت ورزشکار باید مسافت طی شده را برگردد. یعنی ۳۵ متر دویدن مجدد
– مرحله قبل را تکرار کنید یعنی ورزشکار باید ۶ بار مسافت را با حداکثر سرعت خود طی کند. یعنی سه بار رفت و برگشت
– در هر مرحله باید رکوردها ثبت شود
– شاید نیاز به دو نفر داور باشد تا زمان استراحت به دقت در ۱۰ ثانیه رعایت گردد و ثبت رکوردها هم با دقت باشد
– با توجه به زمانهای ثبت شده با استفاده از فرمول زیر برای هر کدام از مسافتها توان بی هوازی را حساب نمائید
Power = Weight × ۱۲۲۵÷ Time ³
بالاترین عدد محاسبه شده به عنوان توان بي هوازی حداکثر در نظر گرفته شود.
