گروه اموزشی بام نیوز،مطلبی را در خصوص اصول گام برداری بر روى برف منتشر نمود:
در حالت کلی عواملی مانند نوع صعود، میزان شیب، داشتن یا نداشتن کلنگ ( یا هر ابزار حرکت دیگر) و نوع برف تعیین کننده روش حرکت در برف و یخ می باشند.
راه رفتن در روی برف و یخ برای کوهنوردان تکنیک ویژه و مخصوص به خود را می خواهد که باید با تجربه مخصوص یخ و برف همراه باشد و از لحاظ قوای بدنی هم باید کاملاً آماده بود، زیرا صعود از روی برف و یخ انرژی بیشتری را می طلبد.
در درست کردن مسیر برای نفرات بعدی (برف کوبی) باید در مصرف انرژی صرفه جویی کرد. باید آهسته صعود کرد که در این میان فاصله پاها نباید زیاد باشد، در برگشت نیز باید از مسیر دیگری استفاده کرد تا مسیر صعود خراب نشود.
کوهنوردان در سربالایی تند بهتر است مارپیچ بالا بروند تا چندان خسته کننده نباشد. همیشه باید از شکل طبیعی کوه استفاده کرد و در انتخاب مسیر باید دید که مسیر بنا بر ساعات روز روی سطح برف فشرده انجام می شود یا برف در شیبهای تند برفدار، مسیر را باید کاملاً عمودی به طرف بالا انتخاب کرد. کوهنوردان در عبور متمایل از شیبهای تند با برف یخ زده نباید به طرف درون خم شوند بلکه باید عمود ایستاده و پاها را نیز عمود بر سطح برف بگذاشت.
روشهای راه رفتن روی برف عبارت اند از:
۱_ روش کلاسیک: در این روش با نوک و پنجه پاها به یخ و برف ضربه زده می شود و مسیر طی می شود.
۲_ روش سوئدی: در این روش با بغل پاها و به صورت ضربدری به یخ و برف ضربه زده می شود.
۳_ روش آمریکایی: این روش به ساعت ۳ نیز معروف است در این روش یک پا با پنچه و یک پا با بغل به یخ و برف ضربه زده می شود.
در شیبهای ملایم صعود با کلنگ به صورت کلنگ، پا و کلنگ انجام می شود و در شیبهای تند صعود به صورت کلنگ پا و کلنگ پا انجام می شود. در شیبهای تند کلنگ با دو دست گرفته می شود اما در شیبهای ملایم کلنگ با یک دست گرفته می شود. در تراورس ها کلنگ در دستی قرار می گیرد که به طرف کوه باشد.
گام برداری در صعود بدون کلنگ
گام برداری در بالا رفتن بدون داشتن کلنگ عموما بسته به شرایط مسیر به سه صورت زیر انجام می گیرد:
۱_ تراورس(عبور عرضی): در شیب های کم با لبه ی کناری کفش و در شیب های زیاد دارای برف سفت با پنجه(نوک) کفش انجام می شود، در این حالت باید از ضربدری شدن پاها جلوگیری کرد.
۲_ زیگزاگ(مارپیچ): حرکت زیگزاگ را به دو طریق می توان انجام داد:
الف: پای سمت کوه به سمت نقطه هدف به صورت زاویه دار با خط افق، زاویه ۴۵ درجه و پای دره هم به صورت افقی قرار می گیرد؛ برای ادامه گام برداری پای دره از پای کوه بالاتر و جلوتر آمده و به همان صورت افقی روی سطح برف قرار می گیرد،سپس پای سمت کوه با همان زاویه ۴۵ درجه گام بعدی را برمی دارد و صعود به همین ترتیب تا آخر ادامه می یابد.
ب: در این روش هر دوپا به صورت افقی قرار دارند؛ در هر گام پای سمت دره کمی جلوتر و بالاتر از پای سمت کوه قرار می گیرد.
تعویض جهت در زیگزاگ:
در برف نرم: پای سمت دره را مانند روال معمول جلوتر و بالاتر از پای کوه قرار می دهیم، سپس پای سمت کوه را ۱۸۰ درجه می چرخانیم به طوریکه پنجه آن رو به جهت جدید حرکت قرار گیرد (در این حالت پنجه ی پاها در خلاف جهت یکدیگر قرار دارند)،سپس پای دره را که اکنون به پای کوه تبدیل شده تغییر جهت داده و جلوتر و بالاتر از پای سمت دره قرار و حرکت را به همین شکل ادامه می دهیم.
نکته: تمام این حرکات با لبه های کفش صورت می گیرد.
در برف سفت: برای تعویض جهت در برف سفت ابتدا با پنجه پای کوه، ضربه ای به برف زده و آنرا در سطح برف قرار می دهیم،سپس پنجه پای دره را کنار پای قبلی قرار می دهیم. در مرحله بعد پنجه پای قبلی را که اکنون به پای دره تبدیل شده در راستای جهت جدید حرکت قرار و پای بعدی را نیز به طرف جهت جدید قرار می دهیم و به همین ترتیب تا آخر تکرار می کنیم.
۳_ مستقیم (عمودی): حرکت مستقیم در برف نرم با پنجه پاها صورت می گیرد،در برف سفت می توان برای کاهش خستگی به صورت بغل به شیب و با لبه ی کفش ها عمل صعود را انجام داد، البته ترکیب این دو روش نیز امکان پذیر است؛ بدین صورت که می توان صعود را با لبه ی داخلی پای راست و پنجه پای چپ(روش ساعت ۳) و یا با لبه ی داخلی پای چپ و پنجه پای راست (روش ساعت ۹) انجام داد.
نکته ۱: دقت کنید که در این روش عمل صعود را پای عمودی انجام می دهد،یعنی پای افقی نباید از پای عمودی بالاتر بیاید.
نکته ۲: ضربه پای افقی باید به صورت کات دار باشد تا بتواند سطح بیشتری از برف را تراش داده و جای پای محکمتری ایجاد کند.
نکته ۳: صعود بغل به شیب را میتوان هم به صورت ضربدری(در هر گام پای دره بالاتر از پای کوه) وهم به صورت پلکانی(بعد از اینکه قدم جدید با پای کوه برداشته شد پای دره در جای قبلی پای کوه قرار می گیرد) انجام داد
