گروه آموزشی بام نیوز،مطلبی را در خصوص چالش‌های صعود زمستانی منتشر نمود:
بی‌شک همه صعود‌ها زیبا و چالش‌برانگیز هستند؛ اما صعودهای زمستانی با صعودهای دیگر فرق می‌کند؛ برای رسیدن به قله‌های پوشیده از برف فاکتورهای زیادی لازم است؛
داشتن آموزش و مهارت آمادگی کافی و تجهیزات یکی از این فاکتورهاست ولی تجربه گران‌بها مهمترین فاکتور است که به این راحتی بدست نمی‌آید.
🔻 آمادگی جسمانی و روحی و روانی
همانطور که می‌دانید کوهنوردی یک فعالیت هوازی، استقامتی و مستمر می‌باشد. شما در یک برنامه زمستانی با چالش‌های زیادی از قبیل برف‌کوبی، حمل کوله سنگین، دمای حداقل ۲۰- درجه، باد با سرعت ۴۰ الی ۵۰ کیلومتر در ساعت، کولاک، خطر بهمن، برپایی و جمع کردن کمپ در باد با سرعت زیاد، خطر سرمازدگی و هایپوترمی، پیمایش ۱۰ الی ۱۵ ساعت در روز، خطر سقوط در یخچال‌ها و … روبرو می‌باشید.
مسلماً اصل سرعت عمل در صعودهای زمستانی را باید بدانید؛ شما باید کاملاً سریع باشید؛
اگر قرار است کوله را زمین بگذاریم که چیزی بخوریم و یا بیاشامیم از قبل باید در ذهن خودمان این کار‌ها را مرور کنیم و وقتی که کوله را زمین می‌گذاریم با سرعت انجام بدهیم.
باید کار با دستکش دو انگشتی را در منزل تمرین کنیم شاید در برنامه‌ای مجبور به فرود از مسیری به کمک کارگاه و طناب باشیم و موارد مشابه دیگر بنابراین تمرینات هفتگی شامل دویدن استقامتی و تمرینات اینتروال تمرینات دوچرخه و شنا در استخر و همچنین کار با وزنه برای تقویت بالا تنه و عضلات کمر و شکم و … می‌باشد که بستگی به زمان اجرای برنامه اصلی و رسیدن به نقطه اوج آمادگی جسمانی باید برنامه‌ریزی شود.
بدیهی است در تمام مدت تمرینات اصل تغذیه و استفاده از مکمل‌های ورزشی باید در نظر گرفته شود. شما باید طوری تمرین کنید که برای صعود، فرود و امداد توان و انرژی داشته باشید و این مصداق کاملی برای اهمیت آمادگی جسمانی می‌باشد.
🔻 تجربه
تجربه تعریفش در خودش نهفته است! یعنی فقط و فقط باید صعود کرد و صعود کرد و صعود کرد؛ و در همه این صعود و فرود‌ها باید خود کوهنورد با یک دید و نگرش خودانتقادی و کاوش در پروسه صعود و فرود و شب‌مانی‌‌ها و … تمامی چالش‌های صعود زمستانی، به مشکلات و کمبودهای خودش پی ببرد و در برنامه‌های بعد آن‌ها را اصلاح کند و این پروسه پیوسته باید ادامه داشته باشد و هیچ‌وقت پایانی برای کسب تجربه و یادگیری وجود ندارد.
آموزش یخ و برف مقدماتی، کار با کرامپون و صعودهای کُرده‌ای حداقل شروط لازم برای شرکت کردن در یک برنامه زمستانی می‌باشد. البته برای شروع برنامه‌های زمستانی حتما باید در کنار افراد باتجربه صعود کنیم تا بعد از چند سال و کسب تجربه بتوان برنامه زمستانی را طراحی، اجرا و سرپرستی کنیم.
🔻 تجهیزات
کوهنوردی صرفاً به عنوان ورزش محسوب نمی‌شود؛ در اتحادیه جهانی کوهستان UIAA کوهنوردی به عنوان یک ماجراجوئی Adventure تعریف شده است؛ یا بهتر است بگوییم کوهنوردی یک ورزش ماجراجویانه است. بنابراین وقتی که ما وارد محیطی خشن، سرد و غیرقابل پیش‌بینی می‌شویم نقش و اهمیت تجهیرات را متوجه می‌شویم.
🔻 تغذیه
در مورد تغذیه مباحث فراوان و مقاله‌های زیادی وجود دارد و واقعاً نمی‌توان برای همه یک نسخه را تجویز کرد. موضوع تغذیه به ذائقه و سلیقه هر شخصی بستگی دارد ولی اصول تغذیه باید رعایت شود. یعنی قبل و حین و بعد از برنامه حتماً باید از کربوهیدرات، پروتئین، میوه‌ها، تنقلات، ریزمُغَزی‌ها، ویتامین‌‌ها و مایعات استفاده کرد. در کوهستان خوردن هنر است. در برنامه‌های زمستانی سوپ یکی از بهترین گزینه‌هاست. در صورت مصرف آب برف در اتفاعات و نبود املاح باید با مصرف سوپ کمبود املاح را جبران کرد. و در طول روز باید با مصرف میان‌وعده‌‌ها و ساندویچ به همراه مایعات گرم و میوه‌های خشک تغذیه کاملی داشت.
به طور کلی و خلاصه باید خوب بخوریم، خوب بنوشیم، خوب بخوابیم، خوب دفع کنیم و اگردر انجام هر کدام از موارد مشکلی پیش بیاید در عملکرد ما اثر منفی می‌گذارد.
کار تیمی
قطعاً موفقیت یک برنامه به موضوع کار تیمی گره خورده و بهتر است که آمادگی و تجربه و مهارت نفرات یک تیم تقریباً در یک سطح و به هم نزدیک باشد. موضوع مهم‌تر نزدیکی اخلاق و منش افراد تیم با هم بوده و اینکه نفرات قبل از اجرای برنامه اصلی با هم چندین برنامه رفته باشند و با خصوصیات و ذائقه و اخلاق هم آشنا باشند. شاید در یک برنامه یک روزه این موضوع خودش را نشان ندهد ولی حتماً در یک برنامه چندروزه زمستانی موضوع همدلی و دوستی و آستانه صبر و تحمل و در خدمت تیم بودن نفرات کاملاً خودش را نشان می‌دهد و ناهماهنگی باعث شکست برنامه و چه‌بسا حادثه می‌گردد.
