با بالا رفتن از کوه آیا فقط پا بر سنگ خاک,سنگ صخره,برف یخ میگذاریم و جسممان را به چالش میکشیم …
درود بر عاشقان پر صفا و بی ریای واقعی کوهستان
و بازهم مکتب و مرام کوهنوردی یادم داد که کوهنورد با بلا رفتن از کوه ,در اصل از یکسری خصائص مرتد و مردود بشری بالا میرود و پا بر آن ها میگذارد
منیتها,منم زدن ها
خودستایی ها
خود برتر بینی ها
مادی گرایی ,سنجش مادی دنیا
و …
و با هر گامش خصلتهای بد و منفی بشری را در زیر پا له میکند
و آنجاست که کوهنورد با صعود به قله بر نفس سرکش خودش صعود کرده
بی شک دلیل اصلی احساس خرسندی و خوشایند کوهنورد بر سر قله صعود بر همه نا اخلاقیهاست و این حس با وجود خستگی جسم باعث به پرواز درامدن و سبک شدن روح میشود.
شاید برای همه ما پیش آمده باشد,در نیمه راه صعود به دلیل خستگی و به چالش کشیده شدن جسم, از استارت و تصمیم برنامه پشیمان شده ایم
ولی چرا این حس با رسیدن به قله فراموش و با بازگشت به منزل فکرمان درگیر برنامه ریزی برنامه بعدی میشود
بی شک آزاد شدن روح از هر آنچه مغایر انسانیت است, بزرگترین دست رنج کوهنوردیست البته کوهنورد و کوهنوردی واقعی
حال بیاییم بی تعارف و در محضر دادگاه شخصی خود یعنی وجدانمان,خود را قضاوت کنیم و ببینیم چقدر مقابل منیتها و خودستایی ها ایستاده ایم و در این مهم چقدر توانستیم موفق باشیم
و بازهم چه خوشبختیم که کوهنوردیم و این مکتب انسان سازی را انتخواب کرده ایم
وحید الوند ۹۷,۳,۲۸
