فرازهایی از اخلاق نیکوی کوه‌نوردی

هیچوقت خانواده را فدای کوه‌نوردی نکنید!
هیچوقت سلامتی خویش را فدای کوه‌نوردی نکنید!
چرا که هدف کوه‌نوردی سلامتی است.
هیچوقت دل همنوردی را نشکنید!
اگر حرفی، اختلاف سلیقه ای دارید صادقانه بیان کنید!
هیچوقت کینه کسی را در دل نگه ندارید!
گذشت کنید تا سبک و راحت شوید، بخاطر خودتان نه لیاقت کسی که می بخشید.
هیچوقت خسته وناراحت هستید، تصمیمی وحرفی نزنید بعداً پشیمان شوید.
سکوت در این شرایط بهترین تصمیم است.
هیچوقت بخاطر خوشایند اعضای گروه اصول اولیه کوه‌نوردی را زیرپا نگذارید!
ولی خشک وغیر انعطاف نباشید.
هیچوقت احتیاط را زیر پا نگذارید!
احتیاط شرط عقل است وترس و واهمه گاهی در وجود ما ضامن سلامتی ماست!
خصوصا ما مسئول سلامتی همنوردان هم باشیم.
هیچوقت با صدای بلند با همنوردی صحبت و درشتی نکنید! حرف منطقی نیاز به تندی ندارد.
هیچوقت همنورد تان را در هر شرایطی تنها رها نکنید! شاید روزی شما هم تنها ماندید..
هیچوقت بین خود و رفقایتان بخاطر مسائل گروهی و باشگاهی فاصله ایجاد نکنید.
همه کوه‌نوردی ارزش یک لبخند دوست را ندارد.
هیچوقت در کوه با کسی بحث و جدل نکنید!
چرا که هیچ کس به لحاظ روحی همیشه در یک حال نیست.
هیچوقت در کارهای گروهی خود را کنار نکشید!
همیشه داوطلبانه در این امور شرکت کنید.
هیچوقت احترام به بزرگترها و پیشکسوتان را فراموش نکنید! روزی شما هم انشاالله جا پای آنها خواهید گذاشت.