یادتون باشه تو سفرهای پیمایشی حتماً باید لیدر محلی راه‌بلد همراهتون باشه و فقط به دستگاه جی‌پی‌اس و نقشه‌ی گوشیاتون اطمینان نکنید و خودسر برای عکاسی یا دستشویی رفتن از گروه جدا نشید، طبیعت با کسی شوخی نداره.
کولتون‌و سعی کنید سبک بردارید و حتما همراهتون غذاهای کربوهیدرات‌دار و پروتئین دار بردارید مثل سیب‌زمینی و نودل و نون و ماکارونی و رشته پلویی و برنج و کنسرو عدسی و نخود. و بدترین انتخاب، تن ماهی هست چون بسرعت بدنتون رو د هیدراته می‌کنه و آب بدن و میکشه.
تنقلاتی مثل چهارمغز، پسته، بادام، گردو، فندق در کنار کشمش و نخودچی هم بسیار مقویه.
نوشابه‌های انرژی‌زارو سعی کنید با آب مخلوط کنید تا مدت طولانی‌تری انرژیتون‌و بالا نگهداره و یا نوشابه‌های معمولی بنوشید تا قند خونتون‌رو تنظیم کنه.
لباس‌هاتون‌رو به صورت لایه‌لایه بپوشید تا در طول مسیر که گرمتون میشه بتونید لایه لایه لباس‌هارو سبک کنید.
اول لایه‌ی بیسلایر بپوشید (بلوز و شلواری که جذب بدن هست و گرمای بدن شمارو حفظ می‌کنه.) ، لایه‌ی بعدی پلار هست که بدن شمارو گرم نگه می داره و لایه‌ی بعدی کاپشن‌های گورتکس که باعث میشه لباس‌هایی که زیر کاپشن پوشیدید خیس یا مرطوب نشه و روی همه‌ی این لباس‌ها پانچو تنمون میکنیم تا کوله و لباس‌ها و سرمون خیس نشه. دقت کنید که همه این لباس‌ها تو یه کوله پشتی متوسط هم جا میشه به شرطی که چیدمان درستی داشته باشید.
کفش کوهنوردی که میپوشید سعی کنید حتماً ساق‌دار باشه و کف ویبرام داشته باشه و یک سایز بزرگ‌تر از پاتون باشه تا بتونید داخل کفش از جوراب‌های پشمی استفاده کنید.
سفرهای پیمایشی خیلی متفاوت‌تر از بقیه سفراست، همه باید تا آخرین لحظه‌ی سفر کنار هم بمونیم و حواسمون به نفر پشت سریمون باشه و تو این سفرها همه مثل یک خانواده میمونن. یکی ضعیف‌تره یکی قوی‌تر. یکی کندتره، یکی سریعتر. این تفاوت‌ها خیلی زیباست و ما از سفرهای پیمایشی درس صبوری، همدلی، یاری‌رسانی، گذشت و احترام یاد میگیریم.
در نهایت باید یادمون باشه اون چیزی که از ما تو طبیعت به جا میمونه تنها باید رد پا و عکس‌هایی باشه که همراه خودمون می‌بریم.
از نظر شما چه چیزی نیاز هست که به این لیست اضافه بشه؟!
