هیچ دوستی به جز کوهستان

نشر چشمه
به نظرم خوندن بعضی کتابا، شاید کمی دلخورت کُنه، که ای بابا حال داری، ما خود، غَرق غم نان، درد نان و رنج نان آوریم.
اما وختی تلاش انسان ها رو برای دیدن یه شَرر نور، یه جُرعه دوستی، یه راه رفتن رو ماسه اقیانوس، یه جسارت و شجاعت ، یه مداوا با سیخ داغ رو…. میخونی
میتونی بفهمی هر چی، هرچی لحاف خفقان و درد درون بیشتر باشه، بالاخره میشه امید داشت یه روز، آره یه روز کنار بره، و تو، آبی آسمون رو به آغوش بِکشی. واسه اونایی که واسه دست آوردن آبی آسمون تلاش میکنن.