تأثیر کوهپیمایی:
از بین رفتن چربی بدن:
در موقع فعالیت ورزشی و بخصوص در کوه پیمایی، کالری مورد نیاز بدن به ۳ برابر افزایش پیدا میکند. بدن برای تامین کالری مورد نیاز خود به اجبار چربی های ذخیره شده را میسوزاند و به مصرف میرساند، از طرفی در موقع فعالیت ورزشی، انسان به شدت عرق میکند و مقداری از چربی های زیر پوست در اثر تعریق شسته و دفع میشوند.
جلوگیری از بیماریهای قند خون:
در موقع کوهپیمایی، متابولیسم (سوخت و ساز) مواد شناور در خون مانند قند، کلسترول، پروتئین ها و اسید اوریک به بهترین وجهی صورت میگیرد و در نتیجه سوخت و ساز کامل خون از ابتلا به بیماری قند نیز جلوگیری میکند.
قوی تر شدن ریه ها:
در حین کوهپیمایی در ارتفاعات، فشار هوا کمتر میشود و نیز میزان اکسیژن موجود در ترکیب هوا کاهش پیدا میکند. بدن برای جبران کمبود اکسیژن و برای رفع خستگی و تنگی نفس، هورمونی به نام اریتروپویی را از طریق کلیه ها ترشح میکند که این هورمون وارد مغز استخوان میشود و مقدار خون سازی گلبولهای قرمز را افزایش میدهد.
در نتیجه فعل و انفعالات فوق، مقدار هموگلوبین خون از ۱۴% به ۲۰% افزایش پیدا میکند. هماتوکریت از ۴۴% به ۶۰% میرسد و در نتیجه میزان ظرفیت تهویه ریه ها زیادتر میشود که به اصطلاح عامه، نفس آدم زیاد میشود و به همین علت یک کوهپیما در شرایط عادی دونده خوبی خواهد بود.
بیشتر دوندگان المپیک که در ۱۵۰۰ متر و ماراتن مقام های بالا را کسب میکنند، معمولاً برای آمادگی و تقویت ریه هایشان در ارتفاعات بالا کوهپیمایی مینمایند.
